Sunday, March 29, 2009

Αρτύσιμο

Με αφορμή την παρατήρηση που μου έγινε σε μία συζήτηση, όταν αναφώνησα «Δόξα τω Θεώ», ότι ανέφερα το όνομά Του επί ματαίω, θα’θελα να εκφράσω το παράπονό μου, που δε διατήρησα κι εγώ την αγνότητα της παιδικής ψυχής.

Όλα ήταν τόσο ξεκάθαρα τότε. Προσευχή πριν τον ύπνο, 3 φορές σταυρό στο αντίκρισμα εκκλησίας, μα πάνω απ’όλα μια σίγουρη αίσθηση ότι κάποιος μας παρακολουθεί και μας προσέχει εκεί πάνω. Τόσο σίγουρη, όσο η έλευση του πορφυρού γενειοφόρου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και της νεράιδας των δοντιών, άπαξ οι νεογιλοί μας προσέκρουαν στα κεραμίδια.

Γιατί όμως να μην πιστεύω πια; Ίσως γιατί δε με συνέφερε να με ελέγχει κάποιος πανταχού παρών. Ίσως γιατί είχα την ψευδαίσθηση ότι η πλήρης ανάληψη της ευθύνης των πράξεων μας, θα μας καθιστούσε πιο υπεύθυνους.

Όπως και να’χει… το πιθανότερο είναι στην ενδεχόμενη κατραπακιά ή στο ενδεχόμενο θαύμα να τον εφεύρω… και τότε σίγουρα, θα τον έχω Θεό μου.

Saturday, March 28, 2009

Όταν έκλαψε η Νίτσα

Βουλιάζει στην πολυθρόνα, κουνιέται για λίγο νευρικά, μέχρι να βολευτεί και περιμένει. Την παρατηρεί.
Εκείνη, σηκώνεται νωχελικά απ’το γραφείο της, περπατά κομψά μέχρι την πολυθρόνα απέναντι του, κάθεται σταυρώνοντας τα καλλίγραμμα πόδια της και σοβαρή, του απευθύνει το λόγο:


-Καλησπέρα σας. Πείτε μου, τι σας φέρνει εδώ;

- Καλησπέρα! Άσ’τα, με ταξί ήρθα, το αμάξι το’χω στο συνεργείο.

-Έχετε χιούμορ. Θα προτιμούσα ωστόσο τον πληθυντικό. Πείτε μου, υπάρχει κάτι που να σας απασχολεί και θα θέλατε να το μοιραστείτε;

-Οκ, οκ. Πολλά μ’απασχολούν. Τα πάντα όλα, που λέει κι ο Αλέφαντος. Τον ξέρετε τον Αλέφαντο; Αλλά τώρα, τι να μοιραστώ…περνάμε και περίοδο οικονομικής κρίσης, ξέρετε...χεχε!

-Ναι. Σας επηρεάζει αυτό σε κάποιο επίπεδο;

-Σε όλα με επηρεάζει. Τι να λέμε. Εδώ τουαλέτα θέλω να πάω και σκέφτομαι ότι θα ξοδέψω χαρτί!

-Θα ήθελα όμως να προσπαθήσετε να επικεντρωθείτε για λίγο στα συναισθήματά σας. Τι ακριβώς νιώθετε, τι σκέφτεστε αυτή τη στιγμή;

-Τι σκέφτομαι;

-Ναι.

-Ειλικρινά;

-Έχετε όλη την ελευθερία έκφρασης που χρειάζεστε. Είμαι εδώ για να σας ακούσω.

-Ειλικρινά…αυτή τη στιγμή σκέφτομαι ότι είσαι φίνο γκομενάκι αλλά μας το παίζεις και πολύ ιστορία... Με το ταγιεράκι και τον κότσο…μάλλον θα θες κανάν ξεπλυμένο χαρτογιακά δίπλα σου, καναν λεφτά επιχειρηματία. Και για το ιατρείο σου εδώ, τσίλικο, αναρωτιέμαι, ο μπαμπάκας το φρόντισε;
Νιώθω κάποιες φορές, ότι τελικά, κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται πιο τυχεροί απ’τους άλλους. Όμως, πολύ μπλαζέ υφάκι έχεις δικιά μου, σαν να μου φαίνεται τον επιχειρηματία τον φάγανε οι μπίζνες και δεν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο για το κορίτσι του… Το’πιάσαμε το υποννοούμενο, έτσι; Χεχε!

-Λυπάμαι, αλλά κάπου εδώ η συνεδρία μας τελείωσε.

-Τι χρωστάω;

-80.

-Άντε, πάρ’τα κοπέλα μου να πιεις μια μπύρα, μπας και κουλάρεις λιγάκι. Τα λέμε από βδομάδα κούκλα, δε χανόμαστε!



photo

Tuesday, March 17, 2009

Seize the Day ☼



Το άκουσα στην ταινία Paris, γαλλική ταινία, του Klapisch - επώνυμο που προδιαθέτει για χειροκρότημα - χωρίς να με εκπλήξει δυσάρεστα. Οι Γάλλοι ξέρουν να φτιάχνουν ταινίες, αληθινά παραμύθια, μπερδεύοντας γκρίζα και πολύχρωμα καρέ, με εφέ συσπάσεις προσώπων και όχι προσωπείων, πονηρά μειδιάματα, ατμόσφαιρα μαγικά ρομαντική ή αποπνικτικά ρεαλιστική και εν τέλει με μια ικανότητα να μοιάζει αυτή, η απρόβλεπτη σύνθεση, τόσο οικεία, που όχι άδικα, θαρρεί κανείς, αβίαστα, θα κατακτούσε ρόλο πρωταγωνιστή στην οντισιόν τους.

Οι εικόνες του clip είναι κλεμμένες απ'το deviantart, η μουσική απ'τον Wax Tailor κι εγώ προς το παρόν...αποφεύγω το κάπνισμα.

Sunday, March 15, 2009

Λευκή σελίδα



[...] Με την ίδια λογική σύμφωνα με τους αμερικανούς ψυχαναλυτές, απέχοντας απ'την τηλεόραση και την υπερπληροφόρηση καθαρίζουμε τις σκέψεις μας από τα προϊόντα μαζικής media επιρροής που θεωρούν ότι ευθύνονται για το στρες. Ταυτόχρονα η καταγραφή των σκέψεων που μας προβληματίζουν και των προτεραιοτήτων σε λίστα, καθώς και η άσκηση αποτελούν σταθερές θεραπευτικές αξίες. Το σωστό mind reset στηρίζεται σε 3 βήματα: Παύση, περισυλλογή και διέξοδο στη φαντασία.[...]

...μας λέει ανάμεσα σε άλλα ο Ορφανίδης στο Grazia και το σημειώνω εδώ, γιατί ξεχνάω, παρ'όλο που με πιάνει αλλεργία με τις συμβουλές, τους ψυχαναλυτές και την αυθεντία των επιστημόνων και δη των Αμερικανών. Πολλά τα αντιγόνα, θα σκεφτεί κανείς και θα πω ότι ίσως φταιν οι σελίδες, που δε μας δίνονται εν τέλει λευκές. Αν βαρεθήκατε να σκίζετε τα φύλλα, αλλάξτε μπλοκ.