tag:blogger.com,1999:blog-117736062024-03-14T20:49:24.950+02:00:) c'est moi!......€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.comBlogger191125tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-9721426511285223182018-11-26T18:07:00.003+02:002018-11-26T18:07:47.697+02:00Αναλαμπή, κοντή γιορτή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
Πολύ ξαφνικά μου ήρθε η επιθυμία να γράψω ένα ποστ ξανά. Θες να'ναι το νοσταλγικό κλίμα των Χριστουγέννων; Στη Γερμανία είναι ήδη παντού στολισμένα. Λαμπάκια που φωτίζουν και ομορφαίνουν τα μεγάλα βράδια μας. Τι σκεφτόμουν κι ήθελα να γράψω; Την ειρωνία...του να προσπαθείς να ξεφύγεις απ'το πεπρωμένο του χαρακτήρα σου, αντί να συμφιλιωθείς μαζί του. Να παλεύεις κακώς τον εαυτό σου, αντί να'ναι ο καλύτερος φίλος σου. Να τα βάζεις μαζί σου και με όσους σου μοιάζουν, αντί να σε πηγαίνεις μια ωραία βόλτα στην εξοχή. Είθε αυτό λοιπόν να'ναι το δώρο για φέτος, να εντοπίσουμε και να δουλέψουμε τ'αρνητικά μας, αλλά πολύ περισσότερο να τονίσουμε κι εξυψώσουμε τα θετικά μας. Ακριβώς όπως μια γυναίκα ξέρει και καταφέρνει με ένα καθηλωτικό ντεκολτέ. Εβίβα.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-61262395713599053892013-04-21T00:03:00.000+03:002013-04-21T00:03:36.435+03:00Απόρροια Πόσο κοινωνικός, πόσο δραστήριος, πρέπει να γίνει κανείς για ν'αποφύγει ολωσδιόλου τον εαυτό του; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-29395468100744009742013-01-20T01:17:00.000+02:002013-01-20T01:21:49.126+02:00Το πιο μακρύ ταξίδι μου...εσύ;...και μου'λεγαν, "ταξίδεψε", ν'ανοίξει το μυαλό σου. Όμως δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς εννοούσαν. Νόμιζα ταξίδι είναι όταν πας κάπου μακριά. Με τα χιλιόμετρα το μετρούσα. Μου πήρε μίλια να καταλάβω ότι ταξιδεύει κανείς μέσα από λέξεις σε σελίδες βιβλίων, διηγήσεις και βλέμματα ανθρώπων, μέσα απ'τη μουσική που παράγει το θρόισμα των φύλλων, το κελάηδημα των πουλιών, μερικά bytes στο mp3 μου ή η μουρμούρα των περαστικών. Ή τέλος ακόμα ακόμα με τα καραβάνια που σχηματίζουν τα βιαστικά σύννεφα. Μα ταξιδεύει κάποιος πρώτα και κύρια μέσα του και ταξιδεύει μόνο, όταν το πνεύμα του είναι ελεύθερο κι ανοιχτό. Αλλιώς...όσα μίλια κι αν διανύσει κανείς, στέκει πάντα, δυστυχώς, ακλόνητος...ακίνητος. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
http://www.youtube.com/watch?v=-ohPO6WRjBc€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-13591642997953775652012-10-24T04:09:00.000+03:002012-10-24T04:09:54.840+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVyTK5TWLChZFoOfcgbdLqYAmPLF6gYhLQNnnHlZ4fwVimGknLPWQ_iqjyU0VindlwvzHWWTvSYUxZOjz3blj5OTrRabA876ATy_vtaZ4cwnkVDGM4ZVXdiwmoooByrxrPpXY2/s1600/2012-08-028.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="320" width="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVyTK5TWLChZFoOfcgbdLqYAmPLF6gYhLQNnnHlZ4fwVimGknLPWQ_iqjyU0VindlwvzHWWTvSYUxZOjz3blj5OTrRabA876ATy_vtaZ4cwnkVDGM4ZVXdiwmoooByrxrPpXY2/s320/2012-08-028.jpg" /></a></div>
Τι είναι σημαντικό στη ζωή; Ήλιος, φίλοι, μουσική κι ελευθερία θα 'λεγα εγώ.
Να, έτσι μου'ρθε, από ένα τραγούδι που άκουσα μόλις.
Αυτός ο κόσμος ο άτιμος, της μουσικής, που μας γεννά τόσες σκέψεις και αισθήματα σε κλάσματα δευτερολέπτου, μακρινός συγγενής για μένα.
Αραιά και που σταματώ τη μουσική υδρόγειο με το δάχτυλο και αφήνομαι να ταξιδέψω και να συγκινηθώ ή όχι, σε όποιες νότες μου τύχει, για όσο.
Μεθαύριο θα πάω σε μια συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου π.χ., στα εξωτερικά.
Θυμάμαι στα εσωτερικά τον είχα πρωτομάθει ψάχνοντας το σάουντρακ μιας συμπαθητικής ελληνικής ταινίας με θέμα τη μαγειρική.
Έπειτα, θυμάμαι πολλά τραγούδια να ψιλοτραγουδάμε σε μαζώξεις φοιτητικές, σε παρέες, σε ρεμπετάδικα, συνοδεία ρετσίνας και κρασιού.
Μετά, σε πορείες με πανό, σε ατέλειωτες συναυλίες, ακόμη και σε μελαγχολικά απογεύματα στο σπίτι συνοδεία γοητείας και τσαγιού.
Και να που τώρα, θα τον ακούσουμε και ως κάτοικοι εξωτερικού, μη χέσω, συνοδεία σκέψεων και πεταλούδων στο στομάχι...
ΥΓ:Να θυμηθώ να μάθω ένα μουσικό όργανο στον αιώνα που διανύουμε.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-54109590426537742002012-09-22T14:28:00.003+03:002012-09-22T17:40:31.269+03:00Long time no sea*<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
Long drinks, long distances, kling klong μες στο κεφάλι μου. Πέρασε καιρός, γνωρίσαμε ανθρώπους, μικρά και μεγάλα πράγματα, αστείες και μελό καταστάσεις, μα καλύτερα αυτό που αποκαλούμε εαυτό.
Κι όσο πιο πολλά μαθαίνει κανείς, τόσο συνειδητοποιεί την άγνοιά του συνήθως. Κι είναι ο χρόνος πεπερασμένος και πρέπει να κάνει κανείς επιλογές. Κι είναι το βάρος των αποφάσεων μεγάλο.
Ένα απλό παράδειγμα...αν έχεις βρει μια λίστα με τα 100 καλύτερα βιβλία που γράφτηκαν στον κόσμο και διαβάζεις 1 λογοτεχνικό το χρόνο, πιθανά σ'αυτή τη ζωή, δεν προλαβαίνεις. Ούτε τα μισά.
Ευτυχώς υπάρχει όμως κι αυτό που λένε "τάξη του χάους". Απόφοιτη εγώ, αριστούχα. Διαγωγή παγκοσμιοτάτη. Δεν ξέρω. Πού θα είμαι, τι θα είμαι, ποιες πεταλούδες θα πετάξουν στο Πεκίνο, ποιες εκρήξεις θα γίνουν μέσα μας.
Η ζωή κυλά, ευτυχώς. Με σένα, στο ρόλο που διαλέγεις, δικιά σου σκηνογραφία, σκηνοθεσία...για το σενάριο δεν παίρνω όρκο.
Προσωπικά γυρίζω κάτι σκηνές στο Βερολίνο αυτή την περίοδο. Σκοπεύω να βγάζω 2-3 φωτογραφίες αραιά και που και να τις ανεβάζω εδώ. Καλύτερα έτσι.
Οι συγγραφικές μου ικανότητες εξατμίστηκαν μια ζεστή νύχτα στην Αθήνα υποθέτω...να δεις, τα βιβλία που δε διάβασα θα φταιν.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-58479969752664707592011-03-14T17:44:00.012+02:002011-11-11T20:33:57.427+02:00Ενηλικίωση και άλλα τινάΚι έρχεται η ώρα που ωπ, κάτι συμβαίνει και ωριμάζεις μια σταλιά παραπάνω, μεγαλώνεις απότομα. Ούτε γενέθλια, ούτε τίποτα. Μια στιγμή αρκεί για να κουνηθούν όλα λίγο εκεί μέσα στο μυαλουδάκι σου και να δεις τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση και να αναρωτηθείς...που ζούσα τόσο καιρό, σε τι πλάνη; Και βλέπεις τον εαυτό σου απ'έξω, σαν παιδάκι που έπαιζε τυφλόμυγα και παρακαλάς να έμενες για πάντα παιδί, αλλά πλέον λειτουργείς με υπερήχους κι αν πέφτεις σε τοίχους, δεν έχεις δικαιολογία...Τέρμα οι δικαιολογίες πατριώτη.<br /><br /><a href="http://www.flickr.com/photos/feminista_ro/4813126772/">φωτό</a>€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-14522323257753369372010-07-08T20:22:00.000+03:002010-07-08T20:23:02.024+03:00ΚυκλοθυμίαΗ μισή καλύτερη μέρα της ζωής σου κι η μισή χειρότερη. Μπορείς να το κάνεις αυτό; Εγώ μπορώ.<br /><br />Υπάρχουν φορές που τα βρίσκω όλα αστεία κι άλλες όλα θλιβερά.<br /><br />Όταν μου συμβαίνει το δεύτερο, γελώ συνήθως μόνο με τον εαυτό μου, που τολμάω να γκρινιάζω.<br /><br />Συμβαίνουν τόσο χειρότερα πράγματα σε άλλους ανθρώπους.<br /><br />Ο καθένας ζει στον μικρόκοσμό του βέβαια.<br /><br />Εγώ δεν ξέρω γιατί με στέλνω στο διάστημα.<br /><br />Εσύ; Γκρινιάζεις;<br /><br />Άι στο διάστημα.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-68605336389580797322010-04-20T11:31:00.006+03:002012-09-22T13:16:20.891+03:00Διαχείριση χρόνουΕσύ πώς διαχειρίζεσαι το χρόνο σου; Αν αυτή τη στιγμή διαβάζεις το ποστ μου, μάλλον θα έπρεπε να προβληματιστείς. Δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις; Άντε, άντε ν'αραιώνουμε. Αν πάλι επιλέγεις συνειδητά να με διαβάσεις, με γεια σου με χαρά σου. Τα πάντα είναι θέμα επιλογών και αποφάσεων. Τι ώρα επιλέγεις να ξυπνήσεις, να πιεις καφέ ή να μην πιεις, να χαιρετήσεις τον γείτονα ή όχι, να χαμογελάσεις στον περιπτερά ή τον αγνοήσεις, να διαβάσεις εκείνο το σκονισμένο λογοτεχνικό βιβλίο πάνω στο κομοδίνο ή να δεις επιτέλους την ταινία για την οποία μιλάει όλος ο κόσμος. Εσύ αποφασίζεις. Μικρές και μεγάλες αποφάσεις γεμίζουν το χρόνο σου και χτίζουν τη ζωή σου. Δεν είναι αμετάκλητο αυτό. Υπάρχουν φορές που παίρνεις μπουλντόζα και ρίχνεις τεράστια οικοδομήματα. Όχι συχνά, αλλά συμβαίνει. Συνήθως όμως, μηχανικά, με το μυστρί, τσιμεντώνεις τούβλο-τούβλο και μια μέρα συνειδητοποιείς ότι μένεις σε κάστρο, με πολεμίστρες, ονειρικές πριγκίπισσες και τάφρο με κροκοδείλους παραέξω. Την πιάνεις τη μεταφορά, έτσι; Αν όχι, δεν είναι αργά να σταματήσεις να διαβάζεις αυτό το ποστ, στο επαναλαμβάνω. Βγες έξω να κάνεις μια βόλτα. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από αυτό. Περίπατος και καθαρός αέρας. Καθαρός, εντάξει, αν δε μένεις Αθήνα, Ομόνοια, καταλαβαίνεις. Ε τουλάχιστον σ'αυτό μπορούμε να συνεννοηθούμε. Δεν μπορούμε; Μη μου σβήνεις την τελευταία ελπίδα. Στο κάτω κάτω, αδέρφια-αλήτες-πουλιά είμαστε όλοι, που αναζητούμε σχεδόν τα ίδια πράγματα, όχι; Σ'αφήνω να το σκεφτείς. Έχε γεια, τσίου!€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-57783507723800635572010-01-20T00:48:00.005+02:002012-09-22T13:17:08.294+03:00Πω πω σκόνηΠληροφορίες, παραπληροφορίες, μόνιτορ, βιαστικά καρέ<br />Τελάληδες λαϊκής, μελωδίες από κινητά που χτυπάν δαιμονισμένα<br />Σκέψεις φευγαλέες, αγχωμένες<br />Σεισμός στην Αϊτή… ψωμί πήρα;<br />Λόγια που χωράν σε 140 χαρακτήρες <br />Είναι η γλώσσα μας τα όρια του κόσμου μας; <br />Ο πλανήτης μου χωράει σε δυάρι που αποφεύγω να ξεσκονίσω...<br /><br /><a href="http://stacyd.deviantart.com/art/Small-Planet-129448785">φωτό</a>€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-85426206917728202962009-09-17T00:49:00.007+03:002012-09-22T13:18:17.797+03:00ΚαλειδοσκόπιοΈρχεται η μέρα, που η πραγματικότητα σε ξεπερνά. Δε σε ρωτά.<br /><br />Σα σαπουνόφουσκες σκαν οι πομφόλυγες, μέσα στα μάτια σου και σε τσούζουν.<br /><br />Στήριγμα ψάχνεις, για να πιαστείς, μες στη θολούρα.<br /><br />Σκιές περνούν, σε χαιρετούν και σε κουράζουν.<br /><br />Χέρι απλώνεται και το αρπάζεις, δεν εξετάζεις.<br /><br />Σφιχτή αγκαλιά, ζεστά φιλιά, δεν ανασαίνεις.<br /><br />Αναερόβια χαμογελάς, κατασταλάζεις:<br /><br />“Δεν είναι σαπουνόφουσκες αυτό, καλειδοσκόπιο!”<br /><br />Γλυκιά ζωή, χρωματιστή, με μεταλλάσσεις.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-75468456899289167882009-09-10T16:00:00.007+03:002012-09-22T13:18:58.869+03:00Where is the way out ?[...]Βλέπεις τώρα τη νέα γενιά ν'απορεί για τις πλάνες, γελά για τη αφροσύνη των προγόνων της και δεν μπορεί να δει πως το χρονικό που ακτινοβολεί μπρος στα μάτια της, είναι χαραγμένο με πύρινες φλόγες, πώς κάθε γραμμή του είναι μια φωνή και πως από παντού χυμά ο διαπεραστικός κύκλος του πάνω της. Όμως γελά η νέα γενιά και μ'αυτοπεποίθηση, περήφανα, αρχίζει να πέφτει σε μια σειρά από καινούριες πλάνες, για να γελάσουν αργότερα και οι δικοί της απόγονοι.[...]<br />(Dead Souls, N. Gogol, Vol.II, Chapter X)*<a href="http://cef.deviantart.com/art/Alice-found-her-way-out-90596793">photo</a>€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-62189887189295323742009-07-06T11:23:00.002+03:002009-07-06T11:39:37.562+03:00Να φύγετε κύριε, να πάτε αλλού!Με διάφορες αφορμές σκεφτόμουν σήμερα πόσο συχνά ασκούμε κριτική στους γύρω μας ή εκείνοι σε μας για τον χαρακτήρα μας, τη συμπεριφορά μας κλπ.<br /><br />Κι αναρωτιόμουν, από πού πηγάζει αυτή η ανάγκη για παρατηρήσεις; Είναι πραγματικό ενδιαφέρον ή απλά προβολή προσωπικών μας ανασφαλειών;<br /><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=7q-7iOj6CXg">Εξαρτάται μου λες, εξαρτάται.</a><br /><br />Σ'αυτό που κατέληξα πάντως, είναι ότι καλό είναι να δεχόμαστε έναν άνθρωπο όπως είναι ή να μην τον δεχόμαστε καθόλου.(3 φορές τη λέξη "είναι" σε 1 πρόταση, μπράβο Έλσα)<br /><br />Τα ημίμετρα, τύπου να συμβιβαζόμαστε με ανθρώπους των οποίων τα χαρακτηριστικά μας χτυπούν σαν ηλεκτρικό ρεύμα, μόνο και μόνο για να μην είμαστε μόνοι μας, δεν είναι σωστά πράγματα. Άλλωστε ποιος θέλει μια ζωή γεμάτη γκρίνια, συμβιβασμούς και παρατηρήσεις; <br /><br />Δε σας κάνω αγαπητέ μου; Σας ενοχλεί κάτι πάνω μου; Θέλετε ν'αλλάξω; Πόσο ν'αλλάξω; Μου υπόσχεστε ότι δε θα με βαρεθείτε μετά; Εσείς εντωμεταξύ θα μείνετε ίδιος;<br /> <br />Όχι, όχι, σταθείτε, μου ήρθε ιδέα:<br /><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=6YN72ZsADhg&feature=related"><br />Να φύγετε κύριε, να πάτε αλλού!</a>€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-56748917371415436412009-06-27T15:32:00.005+03:002009-06-27T16:07:28.773+03:00Συμβουλές μια ομορφιά (women only)<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/SkYY56DtXhI/AAAAAAAAAT8/GDaBpq68bNU/s1600-h/omorfia.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 198px; height: 320px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/SkYY56DtXhI/AAAAAAAAAT8/GDaBpq68bNU/s320/omorfia.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5351992590292835858" /></a><br /><br />-Κοιμόμαστε άψογα μακιγιαρισμένες, 4 ώρες τη μέρα, το πολύ.<br /><br />-Παίρνουμε πάντα πρωινό aka τσιγάρο & καφέ.<br /><br />-Αποφεύγουμε νερά και χυμούς που μας φουσκώνουν.<br /><br />-Φοράμε πάντα συνθετικά ρούχα, ένα νούμερο μικρότερα.<br /><br />-Συνοδεύουμε κολιέ και βραχιόλια με εντυπωσιακά μακριά σκουλαρίκια.<br /><br />-Κρεπάρουμε μαλλί μέχρι ταβάνι.<br /><br />-Δε βγαίνουμε ποτέ έξω χωρίς έντονα βαμμένα μάτια +χείλη +ζυγωματικά.<br /><br />-Για υποδήματα προτιμούμε πάντα ψηλές πλατφόρμες.<br /><br />And last but not least:<br /><br />- Ψεκαζόμαστε με όλο το μπουκάλι κολώνιας για μια αξέχαστη εμφάνιση.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-32496224184645201232009-05-20T20:22:00.011+03:002009-06-07T13:09:41.750+03:00Walking down the street<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/SiuRsoCigRI/AAAAAAAAAT0/Nklj9-qlnog/s1600-h/lekseis.bmp"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 206px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/SiuRsoCigRI/AAAAAAAAAT0/Nklj9-qlnog/s320/lekseis.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5344525578653565202" /></a><br />Διασχίζω πόλη μικρή και σε κάθε βήμα κάδρα με πλαισιώνουν, όμορφα όσο χίλιες φωτογραφίες. Αν κουβαλούσα φωτογραφική, ίσως τολμούσα κάποτε ένα κλικ, με το φόβο να με θεωρήσουν τρελή, σε μια κοινωνία όπου οι μισοί σε γνωρίζουν κι οι άλλοι μισοί κάπου σ'έχουν δει. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς έτσι, σχεδόν έτσι.<br />Όμως τελικά αποφασίζω, πως ίσως δεν αξίζει τέτοιο ρίσκο. Οι όμορφες εικόνες μου μοιάζουν λίγο με αγριολούλουδα, που ξεφυτρώνουν εκεί που δεν τα περιμένεις κι έχουν αέναη γοητεία, όταν τα φυλακίζεις στο φιλμ του μυαλού. Εκεί ζουν για πάντα αν το θελήσεις.<br />Το επιχείρημα με τις χίλιες λέξεις που αντιστοιχούν σε μια εικόνα, δε μου αρκεί, μπορεί κάλλιστα η τελευταία, να γίνει πρόκληση, για τον μαγεμένο αφηγητή. Η δικαιολογία πως δε βρίσκουμε λόγια για την περιγραφή, μοιάζει με ψέμα γλυκό, για νου, σε μάλλον, ρηχή περισυλλογή. <br />Aς περάσω όμως στο προκείμενο: Δε θα'ταν πιο ενδιαφέρον, να δημιουργούμε όμορφες εικόνες απ'το απλά να τις αποτυπώνουμε;<br />Ιαμβικός 15σύλλαβος τέλος. Μόλις ανακάλυψα μια νέα ευχή. :)€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-30395640394004473342009-05-04T13:50:00.002+03:002009-05-04T13:58:51.138+03:00Τα πράγματα είναι απλά- Νόμος 1: <span style="font-weight:bold;">Ελαττώστε</span> (μέσα από καλομελετημένη αφαίρεση)<br />- Νόμος 2: <span style="font-weight:bold;">Οργανώστε</span> (κάνει τα πολλά να φαίνονται πιο λίγα)<br />- Νόμος 3: <span style="font-weight:bold;">Χρονοελάττωση</span> (η εξοικονόμηση χρόνου δίνει αίσθημα απλότητας)<br />- Νόμος 4: <span style="font-weight:bold;">Αποκτήστε γνώση</span> (η γνώση απλοποιεί τα πάντα) <br />- Νόμος 5: <span style="font-weight:bold;">Επιτρέψτε αντιθέσεις</span> (απλότητα και πολυπλοκότητα χρειάζονται η μια την άλλη)<br />- Νόμος 6: <span style="font-weight:bold;">Δώστε προσοχή σε καθετί σχετικό</span> (Τα περιφερειακά στην απλότητα δεν είναι<br /> περιθωριακά), <br />- Νόμος 7: <span style="font-weight:bold;">Συναισθηματικότητα </span>(περισσότερη είναι καλύτερα από λιγότερη) <br />- Νόμος 8: <span style="font-weight:bold;">Εμπιστοσύνη</span> (εμπιστευόμαστε το απλό)<br />- Νόμος 9: <span style="font-weight:bold;">Αποτυχία</span> (κάποια πράγματα αποκλείεται να γίνουν απλά)<br />- Νόμος 10: <span style="font-weight:bold;">Το ένα</span> (απλότητα είναι να αφαιρείς το προφανές και να προσθέτεις το<br /> ουσιαστικό).<br /><br />Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι απλό copy paste από <a href="http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=50&artid=266328&dt=03/05/2009">εδώ</a>, οι οποίοι το αντέγραψαν απλά από <a href="http://lawsofsimplicity.com/">εδώ</a> :P€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-4992778785559947682009-04-27T13:09:00.007+03:002009-04-27T13:36:56.611+03:00Αναλύοντας την επαγγελματία καφετζού.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/SfWG76X-9PI/AAAAAAAAATM/8G1EN-hAGv4/s1600-h/DSC00064.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 183px; height: 200px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/SfWG76X-9PI/AAAAAAAAATM/8G1EN-hAGv4/s200/DSC00064.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5329314097903105266" /></a>Πάντα αναρωτιόμουν πως μοιάζουν αυτοί οι εκλεκτοί άνθρωποι που παίρνουν στην πλάτη τους τις τύχες ανασφαλών συμπολιτών τους, τους χειρίζονται και τους κατευθύνουν.<br /> Τις προάλλες είχα «την τύχη» να γνωρίσω μία. Ήταν επαρκώς κιτς και φασαριόζα για να τραβήξει την προσοχή. Σε κοιτούσε καλά καλά στα μάτια για να διακρίνει, πιθανολογώ, πόση αυτοπεποίθηση σου λείπει, ώστε να σε εκμεταλλευτεί επαρκώς.<br /> Αν αντιμετώπιζε καχυποψία και αμφιβολίες από μέρους σου, σου πετούσε τελείως τυχαία μια παλιότερη τραγική πρόβλεψή της, με επίλογο τα καυτά της δάκρυα, ώστε να σε πείσει για την εγκυρότητα του κληρονομικού της χαρίσματος, συντηρώντας έτσι, παράλληλα, το μύθο της. <br /> Αναμφίβολα πονηρή και ακατανόητα ανεύθυνη, μοίραζε συμβουλές για προσωπικά και επαγγελματικά με μια πατροναριστική ωστόσο χροιά, αφήνοντας σε να αναρωτιέσαι από πού αντλεί τόση αυτοπεποίθηση ή τόση ακατανίκητη βλακεία.<br /> Εν κατακλείδι, είναι απορίας άξιο, που αυτοί οι τσαρλατάνοι δεν διώκονται ποινικά, τη στιγμή που ανερυθρίαστα πλουτίζουν, εις βάρος αφελών & αδύναμων ανθρώπων. Ίσως φταίει που οι προβλέψεις τους, είναι πλέον προβλέψεις με ΦΠΑ...<br /><br /><br />PS: Έχει ανοίξει και site μαθαίνω, όπου στέλνεις φωτογραφία του φλυτζανιού με το κατακάθι, για να σου πουν τη μοίρα σου, να σου πουν το ριζικό σου. Εγώ προβλέπω τζάμπα: Δεν πάτε καλά!!!€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-89633271523534755332009-03-29T20:19:00.001+03:002009-03-29T20:20:53.007+03:00ΑρτύσιμοΜε αφορμή την παρατήρηση που μου έγινε σε μία συζήτηση, όταν αναφώνησα «Δόξα τω Θεώ», ότι ανέφερα το όνομά Του επί ματαίω, θα’θελα να εκφράσω το παράπονό μου, που δε διατήρησα κι εγώ την αγνότητα της παιδικής ψυχής.<br /><br />Όλα ήταν τόσο ξεκάθαρα τότε. Προσευχή πριν τον ύπνο, 3 φορές σταυρό στο αντίκρισμα εκκλησίας, μα πάνω απ’όλα μια σίγουρη αίσθηση ότι κάποιος μας παρακολουθεί και μας προσέχει εκεί πάνω. Τόσο σίγουρη, όσο η έλευση του πορφυρού γενειοφόρου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και της νεράιδας των δοντιών, άπαξ οι νεογιλοί μας προσέκρουαν στα κεραμίδια.<br /><br />Γιατί όμως να μην πιστεύω πια; Ίσως γιατί δε με συνέφερε να με ελέγχει κάποιος πανταχού παρών. Ίσως γιατί είχα την ψευδαίσθηση ότι η πλήρης ανάληψη της ευθύνης των πράξεων μας, θα μας καθιστούσε πιο υπεύθυνους.<br /><br />Όπως και να’χει… το πιθανότερο είναι στην ενδεχόμενη κατραπακιά ή στο ενδεχόμενο θαύμα να τον εφεύρω… και τότε σίγουρα, θα τον έχω Θεό μου.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-81180432711162669992009-03-28T01:15:00.011+02:002009-03-28T15:08:56.459+02:00Όταν έκλαψε η Νίτσα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/Sc1o_WUIx8I/AAAAAAAAAS8/pBj_KOAxRds/s1600-h/tear_by_melpomene6.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 150px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/Sc1o_WUIx8I/AAAAAAAAAS8/pBj_KOAxRds/s200/tear_by_melpomene6.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5318022172525512642" /></a>Βουλιάζει στην πολυθρόνα, κουνιέται για λίγο νευρικά, μέχρι να βολευτεί και περιμένει. Την παρατηρεί.<br />Εκείνη, σηκώνεται νωχελικά απ’το γραφείο της, περπατά κομψά μέχρι την πολυθρόνα απέναντι του, κάθεται σταυρώνοντας τα καλλίγραμμα πόδια της και σοβαρή, του απευθύνει το λόγο: <br /><br /><br />-Καλησπέρα σας. Πείτε μου, τι σας φέρνει εδώ;<br /><br />- Καλησπέρα! Άσ’τα, με ταξί ήρθα, το αμάξι το’χω στο συνεργείο.<br /><br />-Έχετε χιούμορ. Θα προτιμούσα ωστόσο τον πληθυντικό. Πείτε μου, υπάρχει κάτι που να σας απασχολεί και θα θέλατε να το μοιραστείτε;<br /><br />-Οκ, οκ. Πολλά μ’απασχολούν. Τα πάντα όλα, που λέει κι ο Αλέφαντος. Τον ξέρετε τον Αλέφαντο; Αλλά τώρα, τι να μοιραστώ…περνάμε και περίοδο οικονομικής κρίσης, ξέρετε...χεχε!<br /><br />-Ναι. Σας επηρεάζει αυτό σε κάποιο επίπεδο;<br /><br />-Σε όλα με επηρεάζει. Τι να λέμε. Εδώ τουαλέτα θέλω να πάω και σκέφτομαι ότι θα ξοδέψω χαρτί!<br /><br />-Θα ήθελα όμως να προσπαθήσετε να επικεντρωθείτε για λίγο στα συναισθήματά σας. Τι ακριβώς νιώθετε, τι σκέφτεστε αυτή τη στιγμή;<br /><br />-Τι σκέφτομαι;<br /><br />-Ναι.<br /><br />-Ειλικρινά;<br /><br />-Έχετε όλη την ελευθερία έκφρασης που χρειάζεστε. Είμαι εδώ για να σας ακούσω.<br /><br />-Ειλικρινά…αυτή τη στιγμή σκέφτομαι ότι είσαι φίνο γκομενάκι αλλά μας το παίζεις και πολύ ιστορία... Με το ταγιεράκι και τον κότσο…μάλλον θα θες κανάν ξεπλυμένο χαρτογιακά δίπλα σου, καναν λεφτά επιχειρηματία. Και για το ιατρείο σου εδώ, τσίλικο, αναρωτιέμαι, ο μπαμπάκας το φρόντισε;<br />Νιώθω κάποιες φορές, ότι τελικά, κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται πιο τυχεροί απ’τους άλλους. Όμως, πολύ μπλαζέ υφάκι έχεις δικιά μου, σαν να μου φαίνεται τον επιχειρηματία τον φάγανε οι μπίζνες και δεν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο για το κορίτσι του… Το’πιάσαμε το υποννοούμενο, έτσι; Χεχε!<br /><br />-Λυπάμαι, αλλά κάπου εδώ η συνεδρία μας τελείωσε.<br /><br />-Τι χρωστάω;<br /><br />-80.<br /><br />-Άντε, πάρ’τα κοπέλα μου να πιεις μια μπύρα, μπας και κουλάρεις λιγάκι. Τα λέμε από βδομάδα κούκλα, δε χανόμαστε!<br /><br /><br /><br /><a href="http://melpomene6.deviantart.com/art/tear-61993494">photo</a>€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-53925275010049591772009-03-17T12:23:00.015+02:002009-03-17T14:02:25.001+02:00Seize the Day ☼<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/TuMMKgco_c4&hl=en&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/TuMMKgco_c4&hl=en&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><br />Το άκουσα στην ταινία Paris, γαλλική ταινία, του Klapisch - επώνυμο που προδιαθέτει για χειροκρότημα - χωρίς να με εκπλήξει δυσάρεστα. Οι Γάλλοι ξέρουν να φτιάχνουν ταινίες, αληθινά παραμύθια, μπερδεύοντας γκρίζα και πολύχρωμα καρέ, με εφέ συσπάσεις προσώπων και όχι προσωπείων, πονηρά μειδιάματα, ατμόσφαιρα μαγικά ρομαντική ή αποπνικτικά ρεαλιστική και εν τέλει με μια ικανότητα να μοιάζει αυτή, η απρόβλεπτη σύνθεση, τόσο οικεία, που όχι άδικα, θαρρεί κανείς, αβίαστα, θα κατακτούσε ρόλο πρωταγωνιστή στην οντισιόν τους.<br /><br />Οι εικόνες του clip είναι κλεμμένες απ'το deviantart, η μουσική απ'τον Wax Tailor κι εγώ προς το παρόν...αποφεύγω το κάπνισμα.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-20547583110112434772009-03-15T22:02:00.005+02:002009-03-15T22:57:05.653+02:00Λευκή σελίδα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/Sb1rj8pQuPI/AAAAAAAAASk/zpSwxI3t-ZA/s1600-h/TV_.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/Sb1rj8pQuPI/AAAAAAAAASk/zpSwxI3t-ZA/s320/TV_.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5313521400685836530" /></a><br /><br />[...] Με την ίδια λογική σύμφωνα με τους αμερικανούς ψυχαναλυτές, απέχοντας απ'την τηλεόραση και την υπερπληροφόρηση καθαρίζουμε τις σκέψεις μας από τα προϊόντα μαζικής media επιρροής που θεωρούν ότι ευθύνονται για το στρες. Ταυτόχρονα η καταγραφή των σκέψεων που μας προβληματίζουν και των προτεραιοτήτων σε λίστα, καθώς και η άσκηση αποτελούν σταθερές θεραπευτικές αξίες. Το σωστό mind reset στηρίζεται σε 3 βήματα: Παύση, περισυλλογή και διέξοδο στη φαντασία.[...]<br /><br />...μας λέει ανάμεσα σε άλλα ο Ορφανίδης στο Grazia και το σημειώνω εδώ, γιατί ξεχνάω, παρ'όλο που με πιάνει αλλεργία με τις συμβουλές, τους ψυχαναλυτές και την αυθεντία των επιστημόνων και δη των Αμερικανών. Πολλά τα αντιγόνα, θα σκεφτεί κανείς και θα πω ότι ίσως φταιν οι σελίδες, που δε μας δίνονται εν τέλει λευκές. Αν βαρεθήκατε να σκίζετε τα φύλλα, αλλάξτε μπλοκ.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-70752773779869143742009-01-09T13:57:00.007+02:002009-01-09T14:12:14.652+02:00Παροδικές νεφώσειςΝιώθω λίγο λυπημένη σήμερα, τώρα.<br />Είναι απ'τις λύπες που 'χεις κάτι πρωινά, φτιαγμένες απ'τα ασήμαντα. Γιατί κάποιος σε κοίταξε στραβά ή δε σου μίλησε αρκούντως τρυφερά, ευγενικά.<br />Ίσως πάλι, γιατί τρομερά πράγματα συμβαίνουν μακριά σου, ενώ εσύ εκτελείς στωικά τη ρουτίνα σου κι οι ώρες περνούν...<br />Μια στιγμή μόνο, σταματάς για να παρατηρήσεις γύρω κι αυτό αρκεί για να βυθιστείς σε γκρίζο τοπίο.<br />Βιαστικά βήματα σε προσπερνούν, μελαγχολικά βλέμματα αποστρέφονται το δικό σου κι είναι γαμώτο απ'τα πρωινά, που μοιάζει παράταιρο ένα χαμόγελο.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-65789060841229816382008-12-09T19:14:00.006+02:002008-12-09T20:11:24.139+02:00Σσσς! Mας ακούνε!"Τι είπε το CNN για μας? Το BBC? Ο γαλατάς της γειτονιάς;"<br /> Αυτό το σύνδρομο του Έλληνα για το φαίνεσθαι και το τι θα πει η γειτονιά είναι πραγματικά ασύλληπτο. Αναρωτιέμαι, όλοι αυτοί που ανησυχούν σφόδρα για την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, τι έχουν κάνει μέχρι στιγμής στη ζωή τους για να την προάγουν;<br />Κάποιοι λένε, φοβούνται μην πληγεί ο τουρισμός λόγω των επεισοδίων. Δεν τους έχω δει να εκφράζουν τους ίδιους φόβους για την οικονομική αφαίμαξη των τουριστών κατά τους θερινούς μήνες στη χώρα μας. Ή μήπως αυτό μαζί με τα σκουπίδια, τις πυρκαγιές και τις κακίστου επιπέδου υπηρεσίες είναι κάτι θεμιτό; Βέβαια μέχρι ένα βαθμό θα συμφωνήσω, δεν είναι δυνατόν να περπατάς στο δρόμο και να φοβάσαι μη σου'ρθει τίποτα στο κεφάλι. Να σπαν δίπλα σου μαγαζιά, έστω και κλινικά νεκρά. Να σκαν δίπλα σου δακρυγόνα και να σ'αναγκάζουν να ντυθείς αναρχικός. Είναι βάρβαρο, τρομακτικό. Όχι περισσότερο όμως απ'τη σιωπή και την αδράνεια.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-68162281881368376712008-12-09T10:59:00.006+02:002008-12-09T11:19:02.225+02:00...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/ST42vqpne5I/AAAAAAAAAQ8/G-4YBS89rLw/s1600-h/965985_s.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 154px; height: 223px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/ST42vqpne5I/AAAAAAAAAQ8/G-4YBS89rLw/s400/965985_s.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5277716005855394706" /></a><br />Σαν έτοιμοι από καιρό<br />αγρίμια που ξεχάστηκαν αφύλαχτα<br />αρπάζουν ό,τι βρουν, λεηλατούν,<br />τη σάρκα σου να φαν δε θα χορτάσουν<br />γιατί εσύ τα άφησες ατάιστα<br />γευόμενος στο προσκεφάλι τους χαβιάρι<br />και τώρα τάχα θλίβεσαι και τυραννιέσαι<br />βαυκαλίζεσαι,<br />να ξεχαστεί περιμένεις και κοιμάσαι...€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-81692780612219530002008-12-01T13:21:00.009+02:002008-12-01T18:24:44.639+02:00Ha! :D<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/STPO3tg8sTI/AAAAAAAAAQ0/unFoS5iOxzU/s1600-h/smile.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 167px; height: 240px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_KkOXtCthnII/STPO3tg8sTI/AAAAAAAAAQ0/unFoS5iOxzU/s400/smile.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5274787045086900530" /></a><br />Πώς τσατίζομαι με τους απαισιόδοξους που χρίζουν εαυτούς πρυτάνεις της λογικής και του ρεαλισμού!<br />Έχεις μαύρες σκέψεις, κακό προαίσθημα και απόγνωση για τα μέλλοντα;<br />Κράτα τα για τον εαυτό σου!<br />Έχω κουραστεί πια με όλους τους αγγελιοφόρους της ωδύνης και της καταστροφής.<br />Μετά απορούμε για το κύμα απογοήτευσης που πνίγει και αδρανοποιεί τη νεολαία.<br />Πώς ν'αρέσει ο κόσμος σ'έναν νέο και να'χει όρεξη και κίνητρα να δημιουργήσει μέσα σ'αυτόν και γιατί όχι, να τον βελτιώσει, όταν διαρκώς του παρουσιάζεται σαν κινούμενη άμμος, σαρκοβόρο τέρας, έτοιμο να τον κατασπαράξει;<br />Υπερπροστατευτικοί γονείς, ακοινώνητοι γείτονες, μουτρωμένοι περαστικοί φροντίζουν να σε οδηγούν οικειοθελώς στο κελί σου, εώς ότου καταπιείς το κλειδί.<br />Φτάνει όμως με τη μιζέρια, είναι πλέον passé. <br />Ένα χαμόγελο κι ένα κλείσιμο του ματιού σε φέρνει πιο κοντά στους στόχους και τον καλό εαυτό σου.<br />Try this at home! <br /><br /><br />ps: Οι παρόντες δεν εξαιρούνται!<br /><a href="http://www.flickr.com/photos/electricblizzardphotos/2580558040/">photo</a>€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-11773606.post-66829900430277726832008-11-20T04:40:00.002+02:002008-11-20T04:43:30.413+02:00Όχι στο Όνομά μας“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.<br /><br /> –Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08<br /><br /><br /> “Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”<br /><br /> - Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08<br /><br /><br /> Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.<br /><br /><br /> Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.<br /><br /><br /> Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.<br /><br /><br /> Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.<br /><br /><br /> Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.€lisavethttp://www.blogger.com/profile/16348126947078838331noreply@blogger.com