pouerto fritto-meraaa

Δύσκολο το πρωινό ξύπνημα. Πονάω, νιώθω πιασμένη. Πρέπει να ντυθώ και να βγω έξω στο κρύο. Μην ξεχάσω να πάρω και την ομπρέλα μαζί. Και μην ξεχάσω να μην την ξεχάσω εκεί που θα πάω. Βαριέμαι, δεν πάω πουθενά. Δεν πάω πουθενά, πουθενά εδώ θα μείνω...η αγάπη μου είσαι εσύ και δε σ'αφήνωωω- όχι, για να μην ξεχνιόμαστε. Κοιτάω τη μούρη μου στον καθρέφτη-πως είσαι έτσι Θεέ μου. Θα κάτσω μέσα να κάνω κούρα ομορφιάς. Θα δω και μυστικές συνταγές στη Μενεγάκη για να γίνω μια καρακαλλόνα-τι κιτσ λέξη-oh my god. Η Μενεγάκη μιλάει για τα πλεονεκτήματα του ελαιόλαδου oh my god No2. Σοβάρεψε κι αυτή, βαριέμαι. Μεγάλος ο ανταγωνισμός στην πρωινή ζώνη, θα νικήσει το πιο ανθεκτικό χρωμοσαμπουάν. Αχ η μέση μου, πάει σκούριασα. Κι αυτό το τηλέφωνο όλο ντριν και ντριν, ούτε μια χαζομάρα δεν μπορείς να πεις με την ησυχία σου, σου χαλάνε τον ειρμό.
Τον ειρμό,το συρμό...ακριβό το intercity και βαρετό το τραίνο, βαρετόοοοο. Ακούς μουσική, ζαλίζεσαι. Διαβάζεις κάτι, ζαλίζεσαι. Σου μιλάει ο διπλανός, ζαλίζεσαι.Τρως κάτι, ανακατεύεσαι. Κοιτάς έξω κι εκεί που θαυμάζεις το τοπίο και χάνεσαι μέσα του...τσουπ! Τούνελ. Όχι ρε πστ μου. Χάνεται και το σήμα στο κινητό. Είχε που δεν είχε πολλή μπαταρία, τόσες ώρες ταξίδι ντε, τώρα αποκομμένη απ'τον κόσμο μέσα σ'αυτό τον σωλήνα κλείνεις τα μάτια και σκέφτεσαι φτάνω φτάνω...τ'ανοίγεις, κοιτάς το ρολόι κι έχουν περάσει μόνο 3 λεπτά. Υπομονή. Περιεργάζεσαι τους γύρω. Πώς είναι έτσι ετούτη; Αλλά τι attitude, φίλε μου. Α αυτός έχει στυλ. Ο άλλος θέλει δίαιτα. Εκείνη μοιάζει με την ξαδέρφη της συμμαθήτριας του κολλητού του Τάκη και πάει λέγοντας. Το μάτι κολλάει. Παρατηρείς απ'την κορφή ως τα νύχια κάποιον/α και κάποια στιγμή το βλέμμα φτάνει στα μάτια και οι ματιές συναντιούνται και τότε και οι δύο κοιτάν εναλλάξ με ενδιαφέρον το πάτωμα και το ταβάνι. Αυτάαααααα. Τι άλλα; Κλέινω τα μάτια και σκέφτομαι φτάνω φτάνω...και τότε ακούγεται απ'τα μεγάφωνα: σταθμός τάδε, οι ενδιαφερόμενοι να μας αδειάζουν τη γωνιά, έφτασαααααα, οργασμός. Βγαίνω ευχαριστημένη απ'το τραίνο με τις βαλιτσάρες κι έξω βρέχει. Τι περίμενες δηλαδή; Έτσι φτάνω στον προορισμό μου ένα τόνο σκουρότερη.
Τώρα που είπα σκουρότερη, να κλείσω ραντεβού με το κομμωτήριο. Έχουν καιρό να με γδύσουν. Μας έλλειψε και των δυό. Ε είναι ωραίο να σε περιποιούνται, να ξεφυλλίζεις ι-λουστραρισμένα γυναικεία περιοδικά ασκώντας επικοδομητική κοινωνική κριτική, θαρρείς και είσαι γεννημένη γι'αυτό, παρέα με τα άλλα πουλερικά. Και φυσικά είναι ωραίο γι'αυτούς να τους πληρώνεις , για τρίχες. Θα μου πεις είναι τέχνη. Όλα μπορούν να θεωρηθούν τέχνη σ'αυτή τη ζωή. Ακόμη και...να το πω; Μα πως μου γεννιούνται τέτοιες φρικαλέες σκέψεις πρωινιάτικα;! Που πάει και κρύβεται αυτή η ομορφιά των συναισθημάτων;Ο ρομαντισμός; Η αισθητική; Ο κυνισμός μου συνέχεια φτύνει στην κολόνα, φτου ξελευθερία και πάλι πρέπει να φυλάω, γμτ, 5,10,15...φτου σας και βγαίνω. Βαρέθηκα εδώ μέσα!

ps: Δεν μπορώ να κατεβάσω τραγούδιαααααα.Είμαι μία αποτυχημένη καπετάνισσα hook.
Περιμένω οδηγίες προς ναυτιλομένους.Ακούς; :) Smouts.