Killing time
[...]Ως αρχή του χρόνου, όπως τον μετράμε σήμερα , θεωρείται η Μεγάλη Έκρηξη του σύμπαντος, το Big Bang. Από τότε ο χρόνος κινείται προς το μέλλον σε αυτό που ονομάζεται "βέλος του χρόνου", ακριβώς γιατί έχει μόνο μία κατεύθυνση. Όσο προφανές κι αν είναι ότι ο χρόνος δε γυρίζει πίσω, η σύγχρονη φυσική προσπαθεί ακόμη να αποκλείσει το αντίθετο.
Η αντίληψη που έχουμε για το χρόνο άλλαξε ριζικά χάρη στον Αλβέρτο Αινστάιν. Μπορεί να κέρδισε το Νόμπελ για την εργασία του πάνω στο φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, αλλά έμεινε γνωστός για τη Θεωρία της Σχετικότητας - φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από την εποχή της διατύπωσής της. Έδειξε ότι ο χρόνος είναι ακόμη μια διάσταση πλάι στις 3 διαστάσεις του χώρου και μαζί αποτελούν το χωροχρόνο. Ο χρόνος είναι σχετικός, όπως απέδειξε, κι εξαρτάται απ'το πόσο γρήγορα κινείται ο παρατηρητής. Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός, γιατί τότε σταματά και ο χρόνος. Η Θεωρία της σχετικότητας αποτέλεσε επανάσταση για την επιστημονική σκέψη. Ωστόσο, αναφέρεται μόνο στη φυσική των φαινομένων σε μεγάλη κλίμακα. Δεν μπορεί να απαντήσει για το τι συμβαίνει στο κέντρο μιας μαύρης τρύπας ή σε επίπεδο απειροελάχιστων σωματιδίων. Εκεί, στον μικρόκοσμο, ξεκινά το επίπεδο έρευνας της κβαντομηχανικής. Ο μικρόκοσμος είναι το επίπεδο όπου όλα φαίνονται πιθανά και οι νόμοι της φυσικής που μαθαίνουμε στο σχολείο δεν αρκούν. "Εάν ένα τρένο ξεκινήσει στις 10 π.μ. για ένα ταξίδι 300χλμ. με σταθερή ταχύτητα , ξέρω να σας πω πότε θα φτάσει στον προορισμό του. Εάν με ρωτήσετε το αντίστοιχο για την κίνηση ενός ηλεκτρονίου, θα σας απαντήσω ότι δεν ξέρω πότε θα φτάσει. Στο μικρόκοσμο τα πράγματα δεν εξηγούνται απλά. Ακόμα κι ο χρόνος μπορεί να είναι αντίστροφος στις εξισώσεις. Στο εργαστήριο δεν βλέπεις, βέβαια, το ηλεκτρόνιο να γυρίζει πίσω στο χρόνο. Βλέπεις ζεύγη σωματιδίων ύλης και αντιύλης να κινούνται αντίστροφα στο χρόνο. Όταν δεις το ποζιτρόνιο, δηλαδή την αντι-ύλη της ύλης του ηλεκτρονίου, να κινείται μπροστά στο χρόνο, σημαίνει ότι την ίδια στιγμή το ηλεκτρόνιο θα κινείται πίσω στο χρόνο" περιγράφει ο κ. Νανόπουλος.
Φαινόμενα όπως αυτά οδηγούν σε ερμηνείες της κβαντικής θεωρίας που κάνουν λόγο για ταξίδια στο χρόνο. Σύμφωνα με τον καθηγητή Νανόπουλο, αυτά ανήκουν αποκλειστικά στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας: "Όπως ξέρουμε τη σχετικότητα σήμερα και με δεδομένο ότι τίποτα δεν ξεπερνά την ταχύτητα του φωτός, ταξίδια στο χρόνο, στην κλίμακα του μακρόκοσμου, δεν είναι δυνατά. Εξάλλου τίθεται και το ζήτημα της αιτιότητας, δηλαδή τι θα γινόταν αν ταξιδεύαμε στο παρελθόν και εμποδίζαμε τον παππού μας να γνωρίσει τη γιαγιά μας ή ακόμα αν σκοτώναμε τον άνθρωπο που θα γινόταν παππούς μας;" Το παράδοξο των ταξιδιών στο παρελθόν παρακάμπτεται με τη νέα θεωρία για τα παράλληλα σύμπαντα. Η κβαντική θεωρία, και πάλι βοηθά ν'αναπτυχθεί η ιδέα ότι υπάρχει άπειρος αριθμός από μέλλοντα που πραγματοποιούνται σε άπειρο αριθμό από σύμπαντα. Έτσι, αν ταξιδεύαμε στο παρελθόν κι αλλάζαμε τον ρου της ιστορίας, θα φτάναμε σε ένα άλλο μέλλον ενός παράλληλου σύμπαντος. Ωστόσο, η ιδέα για τα παράλληλα σύμπαντα έχει μια εγγενή αδυναμία: προβλέπει ότι τα σύμπαντα αυτά δεν επικοινωνούν. " Η ίδια η θεωρία η λέει ότι τα παράλληλα σύμπαντα δεν επικοινωνούν. Επομένως συζητάμε για κάτι που δεν μπορούμε να αποδείξουμε και μένουμε περισσότερο στο επίπεδο της φιλοσοφίας, παρά της επιστήμης. Η ιδέα δεν είναι παράλογη, αλλά πρέπει να βρεθεί τρόπος απόδειξής της" τονίζε ο ακαδημαϊκός Δημήτρης Νανόπουλος. Με τις γνώσεις που διαθέτουμε σήμερα το μόνο που φαίνεται πιθανό είναι αν επικοινωνήσουμε με το παρελθόν και το μέλλον μέσω μηνυμάτων. Κάθε εικόνα που έχουμε απ'το σύμπαν είναι ένα μήνυμα απ'το παρελθόν. Όταν κοιτάμε τον ήλιο, τον βλέπουμε όπως ήταν πριν 8 λεπτά, γιατί τόσο χρειάζεται το φως να φτάσει σε μας. Αντίστοιχα, αν στείλουμε ένα μήνυμα σήμερα προς το διάστημα, οι πιθανοί αποδέκτες θα το λάβουν αρκετά χρόνια αργότερα, ανάλογα με το πόσο μακριά από τη Γη βρίσκονται. Για το λόγο αυτό πρόκειται για ένα μήνυμα που στέλνουμε στο μέλλον. Όπως εξηγεί ο καθηγητής," στην πραγματικότητα αποστέλλουμε τέτοια μηνύματα στο μέλλον με τη μορφή περιοδικών κωδικών. Εάν πιθανοί αποδέκτες έχουν νοημοσύνη, θα καταλάβουν την περιοδικότητα και θα αναγνωρίσουν το μήνυμα". Η πιο αιρετική άποψη για το χρόνο στη σύγχρονη φυσική είναι αυτή που αμφισβητεί την ίδια την ύπαρξη του. Ο Άγγλος φυσικός Τζούλιαν Μπέιρμπορ υποστηρίζει ότι ο χρόνος είναι αυταπάτη του ανθρώπινου νου. Η πραγματικότητα είναι μια συνέχεια από στιγμές, "τώρα-now", όπως τις ονομάζει. Σύμφωνα με τον Μπέιρμορ, η ζωή είναι μια εναλλαγή από "τώρα", τα οποία δεν χάνονται, αλλά υπάρχουν σε μια άχρονη πραγματικότητα. "Η θεωρία αυτή επιδέχεται φιλοσοφικές αναλύσεις και αφορά στην ύπαρξη μας ως Homo Sapiens. Mας χαρακτηρίζει η αίσθηση του χρόνου και η μνήμη, στην οποία στηρίχθηκε η γέννηση του ανθρώπινου πολιτισμού. Η αντίληψη που έχουμε για το χρόνο είναι ότι αυτός υπάρχει ανεξάρτητα από εμάς", όπως επισημαίνει ο καθηγητής Δημήτρης Νανόπουλος.[...]
ΥΓ: Που θα μου πάει, θα μάθω να γράφω με τυφλό!
Το απόσπασμα πάλι απ'τον ταχυδρόμο είναι.
Το αποθήκευσα εδώ, το περιοδικό πάει για ανακύκλωση.
Βέβαια και τα ηλεκτρονικά σκουπίδια μολύνουν εμμέσως,
δεν είναι λύση αυτή,είτε με την παραπληροφόρηση, waste of time,
είτε με την τζάμπα_καίει_η_λάμπα, extra ακτινοβολία που εκπέμπεται
κατά την ασχολία μας με ανούσια πράγματα στον υπολογιστή...είναι κι αυτό μόλυνση αλλά έστω κάπως πιο έμμεση.
ΥΓ2: Η σκέψη που έκανα χθες ήταν ότι τρέχουμε. Τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα: δουλειές, υποχρεώσεις, σχέσεις, deadlines. Τρέχουμε, σκουντάμε, παραπατάμε,γατζωνόμαστε απ'τους τοίχους στο τούνελ του χρόνου και πασχίζουμε να τα καταφέρουμε όλα μέσα σ'ένα 24ωρο, στο μισό του 24ωρου, στο μισό του μισού. Δεν κάνουμε στάση ούτε για μια σκέψη...πως εμείς πατήσαμε το χρονόμετρο.
ΥΓ3: Παρ'όλα αυτά όπως λέει και το κείμενο απ'τον ταχυδρόμο η θεωρία περί ανυπαρξίας του χρόνου είναι αιρετική, στο χρόνο και τη μνήμη στηρίχθηκε η γέννηση του ανθρώπινου πολιτισμού, η θεωρία του κύριου Julian μπάζει ελαφρώς κι έρχονται και τα Χριστούγεννα.
ΥΓ4: Μια άλλη προσέγγιση βέβαια της θεωρίας του Julian Barbour είναι και αυτή που προσωπικά πολύ με χαροποιεί-όχι η θεωρία, η προσέγγιση.
ΥΓ5: Αυτά τα λίγα! Αύριο έχει δεκάλεπτο test στις 7.05 το πρωί ακριβώς!Θα εξεταστείτε! :P
posted by €lisavet at
2:34 PM
12 Comments:
xmf!
to link einai apo efhmerida kai ananeonetai syxna, opote den uparxei pleon h antistoixia epi tou thematos.
anyway,ayta leei:
Φαντασθείτε...
... καθώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές, πως ο κόσμος γύρω σας στριφογυρίζει στο σύμπαν με ταχύτητα που φτάνει τα 900.000 χιλιόμετρα την ώρα ή πως το σύμπαν είναι κοίλο ή γεμάτο από σωματίδια που συμπεριφέρονται όπως τα κύματα. Από την εποχή του Κοπέρνικου, η φυσική ήταν πάντα δύσκολο να χωρέσει στο κοινό μυαλό. Πώς να χωρέσουν λοιπόν τα επιχειρήματα του Βρετανού φυσικού Τζούλιαν Μπάρμπουρ για τον χρόνο; Στο βιβλίο του «Το τέλος του χρόνου: η επόμενη επανάσταση στη φυσική» (εκδ. Weidenfeld-Nicolson), ο Μπάρμπουρ ισχυρίζεται πως ο χρόνος δεν υπάρχει. Δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό. Λέει πως δεν υπάρχει ούτε κίνηση. Βλέπει ένα σύμπαν γεμάτο στατικά «αρχεία», που ξεγελούν την ανθρώπινη συνείδηση, καθώς την παγιδεύουν μέσα τους και την κάνουν να νομίζει πως τα πράγματα έχουν αλλάξει και πως ο χρόνος έχει περάσει.
Η θεωρία...
... του Μπάρμπουρ μοιάζει παράδοξη, όχι όμως περισσότερο από όσο έμοιαζε κάποτε η σχετικότητα (κοίλο σύμπαν), η κβαντομηχανική (τα σωματίδια είναι κύματα) και οι ιδέες του Κοπέρνικου (η Γη κινείται). Δεν είναι άραγε το ίδιο παράδοξη και η κοινή λογική πως υπάρχει δηλαδή ένα αόρατο ουράνιο ρολόι, απαράλλαχτο και ακούραστο, που σημαίνει τις στιγμές και τις ώρες κάπου στο σύμπαν; Τα ρολόγια και πάνω απ' όλα το ανθρώπινο βιολογικό ρολόι αντανακλούν αυτόν τον απόλυτο χρόνο, ο οποίος μοιάζει αναπόδραστος και αναπόφευκτος, σαν τον θάνατο που βάζει πάνω μας τη σφραγίδα του.
Χωρίς το ρολόι...
... και τους δείκτες του, χωρίς κίνηση, λέει ο Μπάρμπουρ, δεν υπάρχει χρόνος. Ακόμη και η κίνηση είναι μια αυταπάτη. Εδώ ο Μπάρμπουρ σίγουρα δανείζεται κάτι από τον Ζήνωνα τον Ελεάτη («βέλος φερόμενον έστηκεν»). Η πτήση ενός πουλιού δεν είναι παρά μια συλλογή από «αρχεία» που έχουμε στο μυαλό: εικόνες από ανοιχτές φτερούγες, που εκ των υστέρων μπαίνουν σε μια λογική σειρά. Έτσι έχουμε την αυταπάτη πως τα πουλιά πετούν, πως τα αυτοκίνητα τρέχουν. Βιώνουμε πολλές και διαφορετικές στιγμές από «τώρα», όχι απαραιτήτως σε χρονολογική σειρά στιγμές που μοιάζουν με μια τράπουλα: κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι το επόμενο χαρτί που θα πάρει στα χέρια του.
Κάπως έτσι...
... είχε δει το χρόνο και ο Κουρτ Βόνεγκατ στο βιβλίο του «Slaughterhouse Five», που ο Μπάρμπουρ λέει πως δεν το έχει διαβάσει. Ο συγγραφέας βλέπει τους γήινους παγιδευμένους σε χρονικές στιγμές, «σαν έντομα μέσα σε σταγόνες από κεχριμπάρι». Όμως, ο Μπίλι Πίλγκριμ, ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου, μπορεί και «ξεκολλάει από τον χρόνο». Πηδάει, χωρίς καμιά συγκεκριμένη σειρά, από το ένα σημείο της ζωής του στο άλλο. Μόνο στον πλανήτη Τραλφαμαδόρ, που επισκέπτεται ο Πίλγκριμ, «όλος ο χρόνος» είναι ορατός μονομιάς. Όσο για μας, που δεν είμαστε Τραλφαμαδοριανοί, ζούμε πολλές αποσπασματικές στιγμές από «τώρα», ατάκτως, όλες μαζί, σαν τις λέξεις ενός βιβλίου. Ό,τι γνωρίζουμε για το παρελθόν ή το μέλλον, λέει ο Μπάρμπουρ, προέρχεται από σκέψεις ή καταστάσεις που βιώνουμε στο παρόν. Σε μας που δεν γνωρίζουμε πολλά από φυσική, δεν μας πέφτει λόγος να πούμε αν ο Μπάρμπουρ είναι ισάξιος του Κοπέρνικου ή του Αϊνστάιν. Όμως, είτε αποδειχτεί πως έχει δίκιο είτε πως έχει άδικο, ένα είναι βέβαιο: πως η σκέψη του είναι ένα καλό ερέθισμα που κάνει το μυαλό να στριφογυρίζει.
Οι ethnic cultures ανά την υδρόγειο γνωρίζουν ΧΩΡΙΣ ΚΟΠΟ εδώ και αιώνες ότι οι θετικοί επιστήμονες ιδρώνουν ίσα-ίσα για να το προσεγγίσουν...
Ο χρόνος ΔΕΝ υπάρχει. Αυτό δεν σημάινει βέβαια ότι δεν τον υφιστάμεθα (εφ'όσον το επιλέγουμε αυτό με ένα τρόπο μάλλον υποσυνείδητο).
Το ζήτημα της "επιλογής" είναι τεράστιο...
http://justthereturn.blogspot.com/
εικασίες αγαπητή, εικασίες..
(παντοτινά αναπόδεικτες, μα τουλάχιστον λογικά εκφερόμενες)
pote mh les pote lao :)
Μα, αν πράγματι ισχύει αυτό, δηλαδή ο χρόνος δεν υπάρχει, χωρίς πολλά καταλήγουμε πως όλα είναι μια φανταχτερή ψευδαίσθηση. Και για να μην τα πολυλογώ, σε μια τέτοια περίπτωση δεν ισχύει ούτε καν η πρώτη μου φράση στο παρόν σχόλιο (αν πράγματι ισχύει αυτό). I mean, έχει νόημα η φράση "ποτέ μην πεις ποτέ" όταν αναφερόμαστε σε μια τέτοια εικασία? Νομίζω πως όχι. Και πρέπει να είναι η μοναδική περίπτωση για την οποία η φράση αυτή χάνει τη δύναμή της.
Παιδια περιττο να σας πω οτι δεν εχω καμια σχεση με τη φυσικη ,ποσο μαλλον με θεωρητικη φυσικη και μαθηματικα.Μου αρεσει να διαβαζω βιβλια εκλαικευμενης επιστημης καθ'οτι κι εγω ''παιδι του λαου''.Παντως οσο στριφνα και δυσκολα κι αν ειναι,τα προτιμω απο θεολογικα βιβλια για παραδεισους και μαλακιες(ειμαι κι εγω παιδι του big bang).πραγματι χανομαι σ'αυτα και εξασκω το μυαλο μου οπως ειπε καποιος απο εσας.Και σιγουρα υπαρχουν νομιζω αληθειες που τις παραδεχεται συσσωμη η επιστημονικη κοινοτητα.
μολις σκεφτηκα οτι πριν μερικες μερες διαβασα για καποιον Ελληνα που το 2007 θα κανει ενα πειραμα στη Γενευη και αναμενει αποτελεσματα για τη θεωρια του πολυδιαστατου συμπαντος ή΄για τη θεωρια των παραλληλων συμπαντων.
Θυμηθηκα επισης μια αλλη θεωρια(ισως του ΠΟΥΑΝΚΑΡΕ)που μιλουσε(αν θυμαμαι σωστα) για συμπαν που πεθαινει,γεννιεται κ.ο.κ. αιωνιως.Βασει αυτου ελεγε οτι καποια στιγμη θα ξαναγεννηθουμε ακριβως οι ιδιοι(αφου υπαρχει αφθονος χρονος μπροστα μας...)Αυτο ελεγε οτι αποτελει ενα ειδος αθανασιας...(αντε πεσ'το αυτο σε κανεναν θεολογο!)
lao~το "ποτέ μη λες ποτέ" το είπα με την έννοια του ότι δεν πρέπει ν'αποκλείουμε τίποτα,έστω κι αν έχουμε μια βασική δομή για τον κόσμο στο μυαλό μας.
Σίγουρα υπάρχει κάποια επιστημονική βάση στην οποία στηρίζονται τα πειράματα και οι σύγχρονες μελέτες, όμως δεν παύει μια καινούρια άποψη να διευρύνει τους ορίζοντες και να βοηθά στο να εξετάσουμε και να προσδιορίσουμε φαινόμενα υπό άλλο πρίσμα.
Και μένα αδυνατεί το μυαλό μου να χωρέσει αυτή την περίπτωση, της απουσίας του χρόνου (χρησιμοποιώ κι ένα μικρό ποσοστό του μυαλού άλλωστε :P)Χαίρομαι παρ'ολα αυτά που υπάρχουν καινούριες ιδέες, ακόμη κι αν φαντάζουν τρελές!
the return~Να μια αντίθετη άποψη!
Για να πω και την δικιά μου βέβαια, δε νομίζω πως δημιουργήσαμε τον χρόνο. Νιώθω πως υπάρχει, διότι χρονικά είναι εντυπωμένες οι μνήμες στο μυαλό μου, διότι νιώθω, μεγαλώνοντας, τον χρόνο να περνάει από πάνω μου κλπ. Ίσως εμείς βαφτίσαμε τον χρόνο, μοιράσαμε και τις μπουμπουνιέρες-ρολογάκια αλλά για περαιτέρω επεμβάσεις διατηρώ τις επιφυλάξεις μου.
nicola~Ούτε εγώ είμαι τόσο σχετική, ιδιαίτερα με θέματα της θεωρητικής φυσικής αλλά δεν παύουν να με γοητεύουν.
Ωστέ θα ξαναγεννηθώ...και πάλι τους ίδιους θα βλέπω???Boring! :P
εχμ σόρρυ, εγώ γιατί σε είχα για (χμ πως να το πω) χαζογκομενάκι;
(καλά το είπα;)
bomberman~Το θέμα δεν είναι αν θα γλιτώναμε κάτι, δε μιλάμε για εφεύρεση ηλεκτρικής συσκευής. Η απουσία του χρόνου, αν και όποτε αποδεικνυόταν θα επέφερε ριζοσπαστικές αλλάγες σε ό,τι θεωρούμε δεδομένο στη σύγχρονη φυσική,επομένως είναι άσκοπο να εικάσω αυτή τη στιγμή.
your man~Γιατί είσαι χαζογκομενάκιας μήπως;
Έστω.Μια συρραφή από άρθρα και λόγια άλλων δε με καθιστούν εξυπνότερη. Ούτε μπορείς από ένα blog να βγάλεις συμπέρασμα για το ποιόν κάποιου.
Αν δε βαριεστε διαβαστε ενα παλιο μου ποστ (''ο ΠΑΠΑΛΑΓΚΙ'')για να μαθετε ποιος ειναι και την αποψη του για τον χρονο (t).
Συγγνωμη παιδια που σας παρεπεμψα λαθος στο προηγουμενο σχολιο.Το ποστ φερει τιτλο ''ο χρονος (t)''.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home