Sunday, November 13, 2005

Το παράπονο

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ

γι’ αλλού, γι’ αλλού ξεκίνησα
Στ’ αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ’ ομολογώ
Σα να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
Πάντα, πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει...

Το παράπονο-Αρβανιτάκη





*Σκέψεις, ένστικτα, ορέξεις,
αισθήματα και λογική,
λόγια, πράξεις, αντιθέσεις,
αγάπη, μίσος και στοργή
Τι να πιστέψεις, τι να διαλέξεις
τίποτα πια δε σου αρκεί
Από όνειρα δε θα στερέψεις
και το παράπονο εκεί, πάντα να καιροφυλαχτεί.


2 Comments:

Blogger raffinata said...

σε στίχους του μεγάλου Οδ. Ελύτη...
από τα πλέον αγαπημένα μου :))

6:58 AM  
Blogger €lisavet said...

Δεν ήξερα ότι ήταν ποίημα του Ελύτη!

7:52 AM  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home