Ελληνική Παιδεία

Άρχισαν οι πανελλήνιες! Με έκθεση απ'ότι μαθαίνω. Το θέμα, τι άλλο; Παπανούτσος. "Χρησιμοποιεί στα επιχειρήματά του επίκληση στο συναίσθημα ή στη λογική;" "Σωστή θα θεωρηθεί κατά κύριο λόγο η επίκληση στη λογική, μα και στο συναίσθημα, αν υπάρχει επαρκής ατιολόγηση". Διόρθωση κατά βούληση δηλαδή, στην ευχέρεια του καθηγητή. Ήθελα να 'ξερα, ολόκληρη ειδική επιτροπή δεν μπορεί να αποφασίσει για θέματα πανελληνίων που να μην επιδέχονται παρερμηνείες; Αγανακτώ.
Έχω μια θολή εικόνα στο μυαλό γι'αυτές τις εξετάσεις. Μαθητές που τρέμουν, ιδρώνουν από αγωνία και διορθωτές που ελέγχουν γραπτά με συνοδεία ούζων και μεζέδων, σύμφωνα με διηγήσεις καθηγητή μου. Θαμπή ως ανάμνηση, ίσως γιατί δε θέλω να θυμάμαι. Κάθε φορά που έρχεται το θέμα στην επικαιρότητα νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι. Όπως τότε, με το ατέλειωτο άγχος να ικανοποιήσω περιβάλλον και εαυτόν με τις επιδόσεις και τις επιλογές μου. 16-17 και όφειλα να είμαι έτοιμη ν'αποφασίσω με τι θα ασχοληθώ για την υπόλοιπη ζωή μου. Παράλογο; Μέχρι τελευταία στιγμή σκεφτόμουν πώς θα συμπληρώσω το μηχανογραφικό. Είχα υψηλές βλέψεις και διλήμματα να με βασανίζουν, όπως "πολυτεχνείο ή ιατρική;" Και τα 2 δύσκολα να επιτευχθούν , μα εφαλτήριο για επαγγέλματα με κύρος και εξασφαλισμένο μέλλον, υποτίθεται. Μέσα σε μια νύχτα, κοιτώντας το ταβάνι, καταστάλαξα, και να'μαι τώρα, να φοιτώ στο 3ο έτος Πολιτικών Μηχανικών. Δεν διαβάζω τόσο όσο απαιτείται είναι η αλήθεια, μύθος τ'ότι στο πανεπιστήμιο δε χρειάζεται διάβασμα, διαβάζω όμως εφημερίδες. Ενημερώνομαι πως τη σήμερον ημέρα οι γιατροί δυσκολεύονται να διαγνώσουν εγκαίρως την οξεία σκωληκοειδίτιδα, με μοιραία αποτελέσματα για τους ασθενείς και πως ένα απ'τα μεγαλύτερα έργα στην Ελλάδα, η γέφυρα Ρίου Αντιρρίου υπέστη βλάβη που οφειλόταν σε αστοχία υλικού και όχι σε κεραυνό, όπως ισχυριζόντουσαν οι μηχανικοί...Άλλος ένας μύθος λοιπόν καταρρίπτεται: Τ'ότι θα εισαχθεί κάποιος και θ'αποφοιτήσει από υψηλόβαθμη σχολή δε σημαίνει πως θα γίνει κι επιτυχημένος επαγγελματίας. Πρέπει να τον ενδιαφέρει επιπλέον το αντικείμενο, να ασχοληθεί με αγάπη, περιέργεια, μεράκι.
Δυστυχώς αυτό νομίζω μας στερεί και το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Την αγάπη για το αντικείμενο. Όλα είναι τόσο συστηματοποιημένα. Διαρκείς εξετάσεις, φροντιστήρια, βαθμοί, έλεγχοι, εργασίες. Αφήνουν μια διάθεση διεκπεραιωτική στους εμπλεκόμενους και μια γεύση πικρή στο στόμα....
Τέλος πάντων... είναι αργά κι έχω διάβασμα αύριο, αν και αγνοώ προς το παρόν τι θα γίνει με τη σχολή. Θ'αποσύρουν το νομοσχέδιο; Θα έχουμε κατάληψη; απεργίες; θα χαθεί η εξεταστική ή ολόκληρο το εξάμηνο.; Ίσως είμαι τυχερή και αναφέρουν κάτι σχετικά στις αυριανές ειδήσεις, ως δέκατο θέμα, στριμωγμένο κάπου ανάμεσα στην κυρία Καραχασάν και το κόστος της Eurovision.