Όταν έκλαψε η Νίτσα

Βουλιάζει στην πολυθρόνα, κουνιέται για λίγο νευρικά, μέχρι να βολευτεί και περιμένει. Την παρατηρεί.
Εκείνη, σηκώνεται νωχελικά απ’το γραφείο της, περπατά κομψά μέχρι την πολυθρόνα απέναντι του, κάθεται σταυρώνοντας τα καλλίγραμμα πόδια της και σοβαρή, του απευθύνει το λόγο:


-Καλησπέρα σας. Πείτε μου, τι σας φέρνει εδώ;

- Καλησπέρα! Άσ’τα, με ταξί ήρθα, το αμάξι το’χω στο συνεργείο.

-Έχετε χιούμορ. Θα προτιμούσα ωστόσο τον πληθυντικό. Πείτε μου, υπάρχει κάτι που να σας απασχολεί και θα θέλατε να το μοιραστείτε;

-Οκ, οκ. Πολλά μ’απασχολούν. Τα πάντα όλα, που λέει κι ο Αλέφαντος. Τον ξέρετε τον Αλέφαντο; Αλλά τώρα, τι να μοιραστώ…περνάμε και περίοδο οικονομικής κρίσης, ξέρετε...χεχε!

-Ναι. Σας επηρεάζει αυτό σε κάποιο επίπεδο;

-Σε όλα με επηρεάζει. Τι να λέμε. Εδώ τουαλέτα θέλω να πάω και σκέφτομαι ότι θα ξοδέψω χαρτί!

-Θα ήθελα όμως να προσπαθήσετε να επικεντρωθείτε για λίγο στα συναισθήματά σας. Τι ακριβώς νιώθετε, τι σκέφτεστε αυτή τη στιγμή;

-Τι σκέφτομαι;

-Ναι.

-Ειλικρινά;

-Έχετε όλη την ελευθερία έκφρασης που χρειάζεστε. Είμαι εδώ για να σας ακούσω.

-Ειλικρινά…αυτή τη στιγμή σκέφτομαι ότι είσαι φίνο γκομενάκι αλλά μας το παίζεις και πολύ ιστορία... Με το ταγιεράκι και τον κότσο…μάλλον θα θες κανάν ξεπλυμένο χαρτογιακά δίπλα σου, καναν λεφτά επιχειρηματία. Και για το ιατρείο σου εδώ, τσίλικο, αναρωτιέμαι, ο μπαμπάκας το φρόντισε;
Νιώθω κάποιες φορές, ότι τελικά, κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται πιο τυχεροί απ’τους άλλους. Όμως, πολύ μπλαζέ υφάκι έχεις δικιά μου, σαν να μου φαίνεται τον επιχειρηματία τον φάγανε οι μπίζνες και δεν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο για το κορίτσι του… Το’πιάσαμε το υποννοούμενο, έτσι; Χεχε!

-Λυπάμαι, αλλά κάπου εδώ η συνεδρία μας τελείωσε.

-Τι χρωστάω;

-80.

-Άντε, πάρ’τα κοπέλα μου να πιεις μια μπύρα, μπας και κουλάρεις λιγάκι. Τα λέμε από βδομάδα κούκλα, δε χανόμαστε!



photo