...

Σαν έτοιμοι από καιρό
αγρίμια που ξεχάστηκαν αφύλαχτα
αρπάζουν ό,τι βρουν, λεηλατούν,
τη σάρκα σου να φαν δε θα χορτάσουν
γιατί εσύ τα άφησες ατάιστα
γευόμενος στο προσκεφάλι τους χαβιάρι
και τώρα τάχα θλίβεσαι και τυραννιέσαι
βαυκαλίζεσαι,
να ξεχαστεί περιμένεις και κοιμάσαι...