$#@$(&^%^%#(*&^*^%

Δίπλα μου χτίζεται πολυκατοικία. Ευτυχώς, λόγω καιρού, σταμάτησαν προς το παρόν τα κομπρεσέρ και οι λοιπές εργασίες και χάρηκα. Που να 'ξερα η δόλια, ότι θα ζω επί καθημερινής βάσεως 24ωρο σεισμό 5 ρίχτερ... Πέρα δώθε, κούνια μπέλα όλη μέρα, στον 4ο που είμαι ταμπουρωμένη, μ'επιασε ναυτία! Τα τζάμια τρίζουν. Συντονίζονται και κάνουν ένα θόρυβο, τόσο ελκυστικό, όσο πιρούνι σε άδειο πιάτο. Ο ακατανόμαστος μπαίνει απ'τον απορροφητήρα και τον εξαερισμό του μπάνιου -τα χρησιμοποιεί ως ηχεία κι όλο το σπίτι "μουσικώνεται" στο ρυθμό του: Βουυυυυυυυυυ βουυυυυυυυυυ! Δεν μπορώ να μιλήσω στο τηλέφωνο απ'τον θόρυβο. Τα απορρυπαντικά και λοιπά καθαριστικά της εξωτερικής ντουλάπας, έχουν μετακομίσει στα γειτονικά μπαλκόνια και το μεταλλικό, πλην ασήκωτο, τραπέζι βεράντας, κείτεται ηρωικά στο πάτωμα. Όποτε ανοίγω μπαλκονόπορτα, για δευτερόλεπτα, ώστε να βγω και να συμμαζέψω τον εξωτερικό μύλο, προσαρμόζεται αυτόματα και ο εσωτερικός χώρος, στο ίδιο ντεκόρ. Κατά τ' άλλα, έξω, συνεχίζεται το πάρτυ από πλαστικές σακκούλες...
Αίολε, αν μ'ακούς, ΞΕΚΟΛΛΑ!