Wednesday, October 24, 2012


Τι είναι σημαντικό στη ζωή; Ήλιος, φίλοι, μουσική κι ελευθερία θα 'λεγα εγώ. Να, έτσι μου'ρθε, από ένα τραγούδι που άκουσα μόλις. Αυτός ο κόσμος ο άτιμος, της μουσικής, που μας γεννά τόσες σκέψεις και αισθήματα σε κλάσματα δευτερολέπτου, μακρινός συγγενής για μένα. Αραιά και που σταματώ τη μουσική υδρόγειο με το δάχτυλο και αφήνομαι να ταξιδέψω και να συγκινηθώ ή όχι, σε όποιες νότες μου τύχει, για όσο. Μεθαύριο θα πάω σε μια συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου π.χ., στα εξωτερικά. Θυμάμαι στα εσωτερικά τον είχα πρωτομάθει ψάχνοντας το σάουντρακ μιας συμπαθητικής ελληνικής ταινίας με θέμα τη μαγειρική. Έπειτα, θυμάμαι πολλά τραγούδια να ψιλοτραγουδάμε σε μαζώξεις φοιτητικές, σε παρέες, σε ρεμπετάδικα, συνοδεία ρετσίνας και κρασιού. Μετά, σε πορείες με πανό, σε ατέλειωτες συναυλίες, ακόμη και σε μελαγχολικά απογεύματα στο σπίτι συνοδεία γοητείας και τσαγιού. Και να που τώρα, θα τον ακούσουμε και ως κάτοικοι εξωτερικού, μη χέσω, συνοδεία σκέψεων και πεταλούδων στο στομάχι... ΥΓ:Να θυμηθώ να μάθω ένα μουσικό όργανο στον αιώνα που διανύουμε.

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home