Τα βρήκα! :)

Τα βρήκα, τα βρήκα! Τα γυαλιά μου εννοώ! Δηλαδή, μια φίλη μου τα βρήκε, που είναι πολύ παρατηρητική. Έχει την ικανότητα να σκανάρει τον χώρο που την περιβάλλει σε δευτερόλεπτα! Πράγμα ακατόρθωτο για μένα.
Ήταν λοιπόν ξεχασμένα σε μια αίθουσα, κάπου στη σχολή. Απείραχτα εδώ και 2 εβδομάδες. Χάρηκα πολύ που τα βρήκα, όμως περισσότερο χάρηκα για την παιδεία των συμφοιτητών μου.(Μου έχει συμβεί ακριβώς το ίδιο παλαιότερα και με μπουφάν! Είμαι λίγο ξεχασιάρα, τ’ομολογώ!)


Έτσι εδώ και λίγες μέρες, η όραση μου έχει γίνει κάπως ευκρινέστερη. Ωστόσο δεν είμαι σίγουρη ότι επιθυμώ τ' ο,τιδήποτε ευκρινές στο οπτικό μου πεδίο.



Όπως π.χ. το κυκλοφοριακό χάος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης λόγω των εργασιών του μετρό

ή την live κλοπή πορτοφολιού, μπροστά στα μάτια μου, στα λαδάδικα και την καταδίωξη του κλέφτη που ακολούθησε, από το θύμα της κλοπής κι από πολλούς ακόμη θαμώνες των μαγαζιών εκεί γύρω(!)

ή τέλος, τη γη να τρέμει κάτω απ’τα πόδια μου τη στιγμή που βρίσκομαι στο ενδιάμεσο παμπάλαιων κτιρίων στο Βαρδάρη, εξαιτίας σεισμού 4,7 ριχτέρ!



Απ’την άλλη βέβαια, έχει πλάκα να παρατηρώ λεπτομερώς, σκηνές στο ταξί, όπως η ακόλουθη:

Οδηγός στο ταξί που έχω πάρει, είναι γυναίκα, ωραία, άνετη, με tattoo στην πλάτη, που φλερτάρει με τον οδηγό του διπλανού ταξί, εν κινήσει. Μόλις τα ταξί απομακρύνονται, τα πειράγματα συνεχίζουν μέσω ασυρμάτου. Τους διαλόγους γεμάτο υποννούμενα, ακολουθή η διευκρίνιση της ταξιτζούς προς εμένα:

«Άντρας μου είναι! Έχουμε διαφορετικά ταξί, για να δουλεύουμε ίδιες ώρες! Ε με βοηθάει λίγο μέσω ασυρμάτου σήμερα, γιατί είναι η πρώτη μου μέρα. Δεν είμαι κι από αυτά τα μέρη. Πριν λίγους μήνες ήρθα εδώ διακοπές. Πελάτισσα στο ταξί του ήμουν, τον γνώρισα, μου ‘λεγε μείνε άλλη μια μέρα, μείνε άλλη μια μέρα, και μιας κι έμεινα, έπιασα μια δουλειά, λογοδoθήκαμε, έβγαλα δίπλωμα και να’μαι!»

Η διαδρομή έκλεισε με ξενάγηση της ταξιτζούς στην πόλη και κάπου εδώ τελειώνει και το σημερινό ατελείωτο post! :P


ΥΓ: Να θυμηθώ να κάνω τάμα στον Άγιο Φανούριο!