Ανάσταση

Πώς πέρασαν οι μέρες και πάλι πλησιάζει Πάσχα, ιδέα δεν έχω. Στην εκκλησία δεν πήγα, απ’το κρέας δε νήστεψα, μόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα άλλωστε νηστεύω, όμως χαίρομαι τελικά που το Πάσχα πλησιάζει. Θέλω να πιστεύω πολύ στην Ανάσταση. Της παιδείας. Οι χριστιανοί πιστεύουν σε θαύματα εξάλλου. Κι αν έχεις πίστη, μπορείς. Πραγματικά νομίζω πως ή άρρηκτη πίστη σε κάτι μπορεί να επιφέρει αλλαγές. Συν Αθηνά και χείρα κίνει βέβαια. Εμείς εδώ και καιρό κουνάμε χέρια πόδια, αλλά η Αθηνά φαίνεται να μας έχει γραμμένους.

Κρίμα, σκόπευα να κάνω ένα υπερχαρούμενο post για το Πάσχα, που θα πάω στο καταπληκτικό χωριό μου, αλλά δε μου βγαίνει. Θα’ταν σαν μερίδα του τύπου, που ενώ γίνεται καθημερινά ο χαμός για τα θέματα της Παιδείας, εκείνη ασχολείται με το αν στραβοκατάπιε ο σκύλος της εκάστοτε καλλιτέχνιδος. Λειτουργεί και ως υπνωτικό χάπι...συνειδήσεως.

Τέλος πάντων, ελπίζω τουλάχιστον όλα αυτά που συνέβησαν να αποδώσουν καρπούς. Κι αν η κα Γιαννάκου είναι στον κόσμο της, τουλάχιστον με τις πορείες εκπαιδεύσαμε την αστυνομία. Στην τελευταία πορεία, τα Ματ ήταν υποδειγματικά λέει. Μύτη δεν άνοιξε. Βέβαια βοήθησε και το ότι τα φοιτητικά μπλοκ δεν άφησαν σε άσχετους να παρεισφρήσουν. Είχαν τη δυνατότητα, αφού δεν έφαγαν χημικά, ώστε κάποιοι από αυτούς να πανικοβληθούν και η πορεία να διαλυθεί.

Τι τ’αναλύω τώρα, μελαγχολία με πιάνει. Ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί, όχι σαν κι εμένα, μελαγχολούν, προβληματίζονται. Ακόμη κι εκείνοι αναρωτιούνται κρυφά μέσα τους αν αξίζει τον κόπο. Λογικό το βρίσκω. Οδοστρωτήρας η κρατική μηχανή. Δούρειος ίππος συμφερόντων κι εσύ μυρμήγκι που κινδυνεύει να το πατήσουν. Εκτός αν μπεις μέσα. Κάθε τόσο οι από μέσα ρίχνουν γέφυρες στους απ’έξω, μαθαίνω. Εκλογές το λένε.

Πότε έχουμε ξανά; Θέλω να βιώσω πάλι αυτή την αλλαγή ρόλων στο θέατρο του παραλόγου. Αλαζόνες να παρακαλάνε για μια ψήφο. Βουλευτές να γλείφουν κοσμάκη για μια υπουργική θέση. Η Ελλάδα να γεμίζει με διαφημιστικά φυλλάδια που έχουν τη χαμογελαστή φατσούλα τους πάνω κι όλα αυτά να καταλήγουν εκεί που ανήκουν, στα σκουπίδια, μαζί με τις υποσχέσεις τους.

Η Ανάσταση αργεί πολύ ακόμη παιδιά;


Υγ: Λεζάντα για τη φωτογραφία: Αν δε σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν κάνεις.
Εναλλακτικά: Πώς χάσαμε τ'αυγά και τα πασχάλια.