Όφου...πάλι πρέπει να βρίσκω τίτλο;

"Επιτέλους τέλος"...όπως είχα γράψει με θράσος και σ'ένα γραπτό μου, έναν Ιούνη, στο σχολείο και φρίκαρε ο καθηγητής :P Τέλειωσε η εξεταστική και μαζί μ'αυτή και η σύνδεσή μου. Ευτυχώς, αρχίζουν οι απόκριες και θα αλλάξουμε λίγο παραστάσεις, θ'ανανεωθούμε. Παλιά δε μ'άρεζαν τα καρναβάλια, σήμερα όμως, στην πόλη που βρίσκομαι, τ'απολαμβάνω. Συμμετέχω στο παιχνίδι της μεταμφίεσης, της μουσικής και των χρωμάτων. Δε με φοβίζουν πια οι μασκαράδες, γιατί έχω μάθει, πως επικίνδυνοι είναι αυτοί, που συναντώ τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Τώρα λοιπόν, είναι μια ευκαιρία ν'αλληλοσυστηθούν τα παιδιά που κρύβουμε μέσα μας και να γίνουμε μία παρέα. Χαρείτε και μη μιζεριάζετε. Θα τα λέμε, δε χανόμαστε...
Οι διατυπωμένες κι αποτυπωμένες σκέψεις μας άλλωστε, πάντα θα επιπλέουν κάπως, κάπου στο νετ ;)

Τετραγωνίσαμε τον κύκλο

Ανασχηματισμός. Υπουργός εξωτερικών η Ντόρα Μπακογιάννη. Ουάου, δεν το περίμενα. :P
Πάλι η Γιαννάκου υπουργός παιδείας; Ο Τσιτουρίδης ανένηψε, στο απασχόλησης! Με τον Αβραμόπουλο θα ζήσουμε το μύθο μας στα νοσοκομεία. Ο Παναγιωτόπουλος έφυγε. Έλα;;
Χμφ! Ελπίζω ο Κακλαμάνης να κρατήσει το πράσινο δέντρο για τα Χριστούγεννα.

Hopes and dreams

κλικ επάνω για μεγέθυνση

velo

Blogs!

Αναμνήσεις...

...σαν σουβενίρ από ταξίδια, στοιβαγμένα σε κούτες. Ξεχωρίζουν, μας γεμίζουν, μας θυμίζουν, μα δε μας καθορίζουν. "Δεν είμαστε ό,τι φανερώνει το παρελθόν μας. Είμαστε αυτό που επιθυμούμε, αυτό που θα γίνουμε κι αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε να γίνουμε."