Monday, October 31, 2005

Νιάου!


Κάντε ένα διάλειμμα, κάντε ένα kitty-cut.
Δεν είναι πανέμορφες; :)

Super μίκρο tronik πλάσμα

Στον πλανήτη happy
κανείς δεν κλείνει μάτι
κάθε μέρα κι άλλο party...................

Wednesday, October 26, 2005

Αγίου Δημητρίου

Γιορτάζει η πόλη μου σήμερα!
Γι'αυτό κι εγώ θα την επισκεφθώ. Έχω σε τόσους Δημήτρηδες και Δήμητρες να ευχηθώ! Δεν είναι μύθος πως ένα πολύ μεγάλο ποσοστό Θεσσαλονικέων ονομάζεται έτσι. Απ'το σχολείο θυμάμαι, είχαμε στην τάξη 3 Δημήτρηδες και 2 Δήμητρες. Τα κεράσματα έπεφταν σύννεφο τις επόμενες μέρες της 26ης και οι δασκάλες πάντα παραπονιόντουσαν ότι θα χαλάσουν τη δίαιτα. Τη χαλασμένη :P
Τι αθώα χρόνια τότε! Πάντα έχω στο νου κάποια στιγμή να γυρίσω στο σχολείο να χαιρετίσω τους δασκάλους μου ή τους καθηγητές μου . Να δω τι κάνουν, πως άλλαξαν, αν άλλαξαν, να τους ευχαριστήσω. Όμως κάθε φορά κάτι με συγκρατεί. Θα είναι οι δάσκαλοι μου εκεί; Μπορεί να έχουν φύγει, να έχουν πάρει μετάθεση ή συνταξιοδοτηθεί. Κι αν είναι, θα είναι όλοι καλά, ζωηροί όπως τους θυμάμαι, θα με θυμούνται; Με φοβίζει η ιδέα της ταραχής, δικής τους ή δικής μου, μην τυχόν συμβεί κάτι, διαψεύσω τις προσδοκίες τους ή τους απομυθοποίησω, μην τυχόν δημιουργήσω ταραχή στην ήσυχη λιμνούλα των παιδικών μου αναμνήσεων. Τ'άσχημα έχουν κατακαθίσει ούτως ή άλλως στον βυθό της.
Οπότε απολαμβάνω προς το παρόν τη γλυκιά μελαγχολία της νοσταλγίας. Μ'αρέσουν τα παραμύθια τελικά.Τα παραμύθια και οι γιορτές!
Χρόνια πολλά Θεσσαλονίκη!

Saturday, October 22, 2005

χοτ

Τι κρύο είναι αυτό;Παγωνιά και δεν έχουμε και πετρέλαιο!
Έχουμε όμορφες στιγμές όμως να μας ζεσταίνουν :)
Γλυκές αναμνήσεις,όνειρα,ελπίδες για το μέλλον,
ζεστές χαρούμενες σκέψεις.
Δε λέω βέβαια και μένα με πιάνουν οι μαύρες μου...
Όταν οι ατυχίες δεν έχουν τέλος, όταν κάτι καλό
μετατρέπεται σε κάτι όχι και τόσο καλό.
Όταν ο κακός μας εαυτός μας τείνει να κυριαρχήσει.
Αλλά αυτά είναι ασήμαντα πράγματα.
Ακόμη κι αν εκείνη τη στιγμή αδυνατούμε να το καταλάβουμε,
θα έρθει μια μέρα ένα πουλάκι να μας το σφυρίξει.
Ναι, το κλασικό πουλάκι,εκείνο το καθόλου εχέμυθο.
Ο καιρός φιλτράρει τα πάντα κι αυτά που μένουν είναι τα πιο ουσιαστικά.
Τότε πρέπει να'ναι κανείς έτοιμος να δεχτεί την αλήθεια κατάματα και να εκτιμήσει.
Τότε οι δικαιολογίες και οι εγωισμοί εκθέτουν μόνο τον ίδιο.
Μόνο εκείνος είναι εκεί για ν'ακούσει.
Κρατάμε τα θετικά λοιπόν και προχωράμε.
Φιλάκια πολλά σε όσους αγαπούμε και μας αγαπάνε! ;)

Thursday, October 20, 2005

Καζούλλης*

Σου 'δινα λεφτά για τα ταξίδια
Και χρυσάνθεμα απ' της Κίνας τις αυλές
Πέτρες σκαλιστές για δαχτυλίδια
Και φορέματα από πόλεις μαγικές
Στα παλιά βιβλία του πατέρα
Της Αλεξάνδρειας οι μύθοι κι οι γιορτές
Για όσα σκορπιστήκαν στον αέρα
Και στις θάλασσες τις γκρίζες απ' το χθες
Μα ότι και αν αρχίσω, όποια πόρτα και αν χτυπήσω
Τίποτα δε φτάνει στο δικό σου ουρανό
Κάτι να γυαλίζει θέλεις πάντα και ας θυμίζει
Ότι πιο θαμπό μαζί και σκοτεινό
Σαν του φτωχού Σαρλό τη μπαλαρίνα
Που χορεύει μες στης νύχτας το ρυθμό
Μα η καρδιά σου σαν κλεισμένη σε βιτρίνα
Δεν αγγίζει της δικιάς μου τον παλμό
Ώσπου μια βραδιά ένας σχοινοβάτης
Μες στα φώτα αυτού του τσίρκου ισορροπεί
Παίρνει ο μορφονιός τη μπαλαρίνα
Κι είν' μονάχος τώρα ο κλόουν στη σκηνή