Tuesday, June 27, 2006

Εκλεκτές μπουρμπουλήθρες

Ήταν ένα θερμό πρωινό του Ιούνη. Ο ήλιος καυτός τρύπωνε μέσα απ'τις γρίλιες, ανεβάζοντας επιπλέον τη θερμοκρασία, γαργαλώντας τις αισθήσεις και κάνοντας τα ρούχα να κολλάνε πάνω στο ιδρωμένο κορμί...




Οκ, cut.

Ήταν άλλο ένα θερμό πρωινό του Ιούνη. Με τις πυτζάμες, την τσίμπλα στο μάτι, τον ελληνικό να σιγοκαίει στο μπρίκι κι εμένα βουλιαγμένη στον καναπέ, να χαζεύω ενημερωτικές εκπομπές. Ξάφνου... (σας κόπηκε το αίμα;) σταματώ το ζάπινγκ για να παρατηρήσω μία άλλη βουλιαγμένη, τον Αστέρα συγκεκριμένα. Τίτλος του ρεπορτάζ, παραλίες στην Αττική. Είσοδος στη συγκεκριμένη, ευρώ 17. (ναι, δεκαεφτά) Οι τιμές στα περαιτέρω μπλιμπλίκια, μπινελίκια κλπ ανάλογες.

" Άουτς, τσουρουφλίστηκα!" Ο καφές έκαιγε. Τον έβαλα στην άκρη, περιμένοντας παράλληλα να ηχήσει στ'αυτιά μου το λογύδριο του δημοσιογράφου περί ακρίβειας, προς τον διευθυντή(?) της πλαζ. Αντ'αυτού ήχησε περίπου ο παρακάτω διάλογος:

-17 ευρώ είσοδος;
-Ναι, είναι για τις ιδιαίτερες υπηρεσίες που προσφέρουμε.
-Δεν είναι κάπως απαγορευτική η τιμή για τους περισσότερους Αθηναίους;
-Ε ναι, το κάναμε λίγο και γι'αυτό το λόγο. Η πλαζ μας είναι για καλό, εκλεκτό κόσμο.
-Αχά.

Ήπια μια γουλιά με δισταγμό.
Με το πέρας του ρεπορτάζ, ένας υπουργός του πάνελ έβαλε επιτέλους τα πράγματα στη θέση τους: "Τόσες παραλίες έχει η Ελλάδα, εκεί είναι ανάγκη να πάτε;"
Μου βγήκε ο καφές απ'τη μύτη. Έκανα τον υπόλοιπο σφηνάκι κι αναποδογύρισα το φλυτζάνι στο πιάτο, εναποθέτοντας τις ελπίδες μου στο κατακάθι.
Κατόπιν πάτησα το off και σέρφαρα λίγο διαδικτυακά. Έπεσα πάνω σε ύφαλο από νόμους περί αιγιαλού και παραλίας...τυχαία αλλά μοιραία.

Ν. 2971 ΤΗΣ 19.12.2001 (ΦΕΚ 285 Α’)

Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις

Άρθρο 2

Κυριότητα αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης και χρησιμότητα αυτών

1. Ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη είναι πράγματα κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται.

2. Η προστασία του οικοσυστήματος των ζώνων αυτών είναι ευθύνη του Κράτους.

3. Ο κύριος προορισμός των ζώνων αυτών είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές. Κατ’εξαίρεση ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη μπορούν να χρησιμεύσουν για κοινωφελείς περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς σκοπούς και για απλή χρήση της παραγράφου 1 του άρθρου 13, καθώς επίσης και για την εξυπηρέτηση υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος.

4. Στον αιγιαλό, την παραλία, την όχθη και την παρόχθια ζώνη δεν επιτρέπεται η κατασκευή κτισμάτων και εν γένει κατασκευασμάτων, παρά μόνο για την επιδίωξη των σκοπών, που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο.

5. Ο παλαιός αιγιαλός και η παλαιά όχθη ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και καταγράφονται ως δημόσια κτήματα.

Άρθρο 13

Παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας

1. Απλή χρήση του αιγιαλού και της παραλίας είναι κάθε χρήση, εφόσον από αυτή δεν παραβιάζεται ο προορισμός τους ως κοινόχρηστων πραγμάτων και δεν επέρχεται αλλοίωση στη φυσική μορφολογία τους και τα βιοτικά στοιχεία τους.

2. Η παραχώρηση της απλής χρήσης του αιγιαλού και της παραλίας γίνεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, έναντι ανταλλάγματος κατά τις διατάξεις για την εκμίσθωση δημόσιων κτημάτων, πλην του αιγιαλού και παραλίας κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων, προστατευόμενων περιοχών, ευπαθών οικοσυστημάτων και ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και πολιτιστικού ενδιαφέροντος, τη διαχείρηση των οποίων έχει η αρμόδια Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού. Σε Ο.Τ.Α., φορείς διοίκησης και εκμετάλλευσης Λιμένων, οργανισμούς κοινής ωφέλειας και Ν.Π.Δ.Δ. η παραχώρηση δύναται να γίνει και απευθείας με ή χωρίς αντάλλαγμα. Σε ιδιωτικό φορέα διαχείρισης η παραχώρηση γίνεται πάντοτε με αντάλλαγμα.

3. Είναι δύνατη η παραχώρηση, με τη διαδικασία και τους όρους του πρώτου εδαφίου της προηγούμενης παραγράφου, της απλής χρήσης αιγιαλού για την άσκηση δραστηριοτήτων, που εξυπηρετούν τους λουομένους ή την αναψυχή του κοινού (όπως εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής, καθισμάτων, ομπρελών, λειτουργία τροχηλάτου αναψυκτηρίου κ.λπ.). Αν παραχωρηθεί η χρήση αιγιαλού για την εκμίσθωση καθισμάτων και ομπρελών, η έκταση αιγιαλού κάθε παραχώρησης δεν δύναται να υπερβαίνει τα πεντακόσια (500) τετραγωνικά μέτρα. Εάν στον ίδιο αιγιαλό υπάρχουν περισσότερες παραχωρήσειςγια την εκμίσθωση ομπρελών και καθισμάτων, πρέπει μεταξύ των διάφορων χώρων του αιγιαλού που έχουν παραχωρηθεί να υφίσταται ενδιάμεση απόσταση ελεύθερης ζώνης τουλάχιστον εκατό (100) μέτρων μήκους. Οι διατάξεις του προηγούμενου εδαφίου δεν εφαρμόζονται εάν πρόκειται να παραχωρηθεί αιγιαλός για να εκμισθωθούν καθίσματα και ομπρέλες από εκείνους που έχουν γειτονικά καταστήματα και μόνο για το χώρο εμπρός από τα κταστήματά τους.

4. Είναι δυνατή η παραχώρηση με τη διαδικασία και τους όρους που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1, χωρίς δημοπρασία, της απλής χρήσης αιγιαλού για ένα χρόνο σε αυτούς που έχουν όμορες ξενοδοχειακές εν γένει επιχειρήσεις, κάμπιγκ ή κέντρα αναψυχής, για τους σκοπούς που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο της προηγούμενης παραγράφου προς εξυπηρέτηση του κοινού. Το αντάλλαγμα για την παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας που έχουν ανακηρυχθεί Τουριστικά Δημόσια Κτήματα (Τ.Δ.Κ), ως και των κτισμάτων ή εν γένει των εγκαταστάσεων που υφίστανται επ’αυτών, καθορίζεται με απόφαση του φορέα που ασκεί τη διοίκηση και διαχείρηση των Τ.Δ.Κ., κατά τη διέπουσα αυτόν νομοθεσία. Το αντάλλαγμα, το οποίο δύναται να αναπροσαρμόζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, για την παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας πλην των Τ.Δ.Κ. σε όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που καταβάλλεται στο Δημόσιο, υπολογίζεται από τον πολλαπλασιασμό του ενός δευτέρου (1/2) της τιμής δίκλινου δωματίου μετά λουτρού, χωρίς λοιπές επιβαρύνσεις, όπως η τιμή αυτή καθορίζεται από τον Ε.Ο.Τ. για κάθε ξενοδοχειακή επιχείρηση επί τον αριθμό των κλινών αυτής. Σε περίπτωση που το προκύπτουν κατά τα ανωτέρω αντάλλαγμα τέλει σε δυσαναλογία προς το μίσθωμα που προκύπτει βάσει των μισθωτικών συνθηκών της περιοχής ή προς το καθοριζόμενο βάσει του άρθρου 22 του Ν.2238/1994 (ΦΕΚ 151 Α’), καταβάλλεται στο Δημόσιο το αντάλλαγμα του εδαφίου αυτού. Δυσαναλογία μεταξύ πρώτου και δεύτερου τρόπου υπολογισμού του ανταλλάγματος θεωρε’ιται ότι υπάρχει όπου η μεταξύ τους απόκλιση είναι τουλάχιστον πενήντα εκατοστά (50/100).

5. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών,Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Οικονομικών επιτρέπεται η απευθείας παραχώρηση με ή χωρίς αντάλλαγμα της απλής χρήσης του αιγιαλού και της παραλίας σε δήμους και κοινότητες για την άσκηση των δραστηριοτήτων της παραγράφου 2. Με την ίδια απόφαση καθορίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια.


Τρύπησε η σανίδα μου και βούλιαξα πάλι. Δεν ξέρω τι φταίει. Ίσως δεν ξύπνησα ακόμη. Ίσως φταίει η ελλειπής ενημέρωση ή η έλλειψη συνδυαστικής μου σκέψης. Πάντως, άκρη δε βγάζω. Αν βγάζετε εσείς, plz help me.
Προς το παρόν, λέω απλά να πλύνω το φλυτζάνι. Προτού προλάβω να εντρυφήσω στο εσωτερικό του...τι μου φταίει κι αυτό;

Friday, June 23, 2006

Καλό καλοκαίρι!

(Ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη) Αφιερωμένο τραγουδάκι δεξιά---->
Ελπίζω να σας ταξιδέψει! ;)

Wednesday, June 21, 2006

Φήμες, φήμες!

H κα Νατάσα Παζαΐτη χειρουργεί; Άντε Μαριλίνα, καλές εγχειρίσεις!

Ο κος Κεχαγιόγλου, που κατηγορήθηκε για συμμετοχή στην υπόθεση του παραδικαστικού κυκλώματος , αποφυλακίστηκε και δικηγορεί;
Έχει αναλάβει την υπόθεση με το πούλμαν στα Τέμπη; Εθεάθη να κάνει δηλώσεις στις κάμερες για το δυστύχημα. Άντε μακάρι, γιατί καιρό είχαμε να τον δούμε στα κοσμικά.

Υπάρχει ακόμη κόσμος που κλείνει εισιτήρια με Ολυμπιακή; 10 ακυρώσεις πτήσεων μόνο για σήμερα και περσινές τιμές, κατά λάθος, αφού ο υπεύθυνος για την ανανέωσή τους συνταξιοδοτήθηκε και ξέχασαν να τον αντικαταστήσουν.

Όλοι αυτοί οι φοιτητές που διαφωνούν με τις καταλήψεις, γιατί δεν παν στις συνελεύσεις να τις καταψηφίσουν; Είναι γνωστό πως στις περισσότερες σχολές η παράταξη της ΔΑΠ, που στηρίζει τo Νομοσχέδιο, έχει αυτοδυναμία. Αν πήγαιναν όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι στις συνελεύσεις για να δηλώσουν την αντίθεσή τους, δε θα είχαν ψηφιστεί καταλήψεις. Τα μαθήματα και οι εξετάσεις θα συνεχίζονταν κανονικά. Φαίνεται μάλλον πως κάποιοι άρχισαν από νωρίς τα μπάνια τους, στις πλάτες των άλλων και αρέσκονται να φλυαρούν απ'την παραλία.

Saturday, June 17, 2006

Μυστικές σελίδες

Πώς λέμε X-files; Καμία σχέση. Απλά ένα παιχνιδάκι.

Δέλτα Έβρου






Thursday, June 15, 2006

Φουυυυ!

Πέρασαν κιόλας 21 χρόνια ε; Τσαφ! Τον μπαγάσα τον χρόνο, πολύ μουλωχτός, χαμπάρι δεν πήρα. Πρέπει να κάνω απολογισμό τώρα; Μπααα κι αύριο μέρα είναι...

Wednesday, June 14, 2006

Puppet theatre


Παρακολουθώντας το δελτίο του alpha με τον κ.Χατζηνικολάου, αποσπασματικά:

κ. Πολύδωρας: Τα δικά μας παιδιά, (βλέπε αστυνομικοί) είναι ακούνητα αμίλητα στρατιωτάκια.
κ. Τράγκας: Ντρέπομαι, ντρέπομαι, ντρέπομαι. Οι τεμπελχανάδες κάνουν 6 μήνες κατάληψη απέναντι σ'ένα νομοσχέδιο φάντασμα. Η κ. Γιαννάκου ουδέποτε το κατέθεσε.
κ. Μαγγίνας (προς τον φοιτητή κ.Δρίτσα): Mε αυτό τον τρόπο θα μείνετε άνεργος, πολιτικοποιείτε τις απόψεις σας. Ελπίζω να μη χάσετε το εξάμηνο, διότι οι γονείς σας πάλι θα τα τραβήξουν όλα.
κ. Λοβέρδος: Μιλάτε πατερναλιστικά, παραπληροφορείτε...κλπ.

Τον κ. Δρίτσα, αν πιστεύετε, δεν κατάφερα να τον ακούσω, μιλούσε πάνω στη φωνή του ο κ.Τράγκας. Κάποια στιγμή που πήγε να γίνει το αντίθετο ο κ. Χατζηνικολάου φρόντισε να τονίσει στον φοιτητή πως δεν πρέπει να το κάνει αυτό, εκείνος διευθύνει τη συζήτηση, "δεν είναι αμφιθέατρο εδώ!"

Σωστά, σωστά...εδώ είναι σκέτο θέατρο.

Friday, June 09, 2006

Το χρονικό μιας πορείας

Θα μου πέσουν τα μαλλιά!Μ'αυτά που ακούω δεξιά κι αριστερά. Ας τα πάρουμε όμως απ'την αρχή. Υπάρχει ένα νομοσχέδιο για ιδιωτικοποίηση της παιδείας προς ψήφιση. Τίθεται θέμα στις σχολές, γίνονται συνελεύσεις. Η κάθε παράταξη εκφράζει την άποψη της και τελικά 239 σχολές ψηφίζουν κατάληψη. Περνά ο καιρός, ανταπόκριση απ'την κυβέρνηση δεν υπάρχει, αποφασίζονται πορείες. Στην χθεσινή ήμουν κι εγώ.

Πηγαίνουμε στα Προπύλαια, όπου μοιράζονται ενημερωτικά φυλλάδια για το νομοσχέδιο κι εκφωνούνται ομιλίες και κάποια στιγμή ξεκινάμε οργανωμένα, κάθε πανεπιστήμιο ξεχωριστά, για να φτάσουμε μέχρι το υπουργείο παιδείας και να διαδηλώσουμε τα αιτήματα μας.

Παρένθεση-->Μεσημέρι, ο ήλιος ντάλα, τρελή ζέστη, ο περισσότερος κόσμος με τελείως καλοκαιρινή περιβολή και σακίδια με νερά και αντηλιακά. Φυσικά κουβαλάν ταυτότητες και κανένα μαντήλι ή χειρουργικές μάσκες, σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά και πέσουν καπνογόνα.

Προχωράμε λοιπόν με τα πανό και τα συνθήματά μας, στρίβουμε για τη Βουλή, παρατηρώ τις 2 chic αγελαδίτσες απ'το cow parade, περπατάμε περπατάμε και σε μια στιγμή παίρνει το μάτι μου ένα νιάνιαρο να κλωτσάει τη la vache qui rit. "Ρε τι κάνει τούτο;" Μια ώρα εκεί την κλωτσούσε. Ήρθαν και οι μαυροντυμένοι φίλοι του και κλωτσούσαν παρέα. Χτυπούσαν με καδρόνια τους κάδους για να κάνουν θόρυβο. Τόση ώρα εκεί, προλάβαινα να πάω, να πάρω αυτόγραφο και να γυρίσω στη γραμμή μου- διότι είχαμε γραμμές, αλυσίδες στην πορεία.
Με το που είδαν οι μπροστάρηδες τα έκτροπα άρχισαν να φωνάζουν σαν τρελοί: Αλυσίδεεεεες!
"Ε μα δε γίνεται πιο σφιχτά, θα σκάσω!"

Ενημερωτικά, τα μέλη της πορείας πιάνονται δυνατά, "αγκαζέ" ας πούμε, ο ένας πολύ κοντά στον άλλο σχηματίζοντας παράλληλες αλυσίδες, οι οποίες περικλείονται επιπρόσθετα από πλευρικές, που αποτελούν το πλαίσιο της πορείας και εμποδίζουν τους αναρχικούς να παρεισφρήσουν σ'αυτήν.

Κι ενώ θεωρητικά όλα βαίνουν καλώς, οι φοιτητές οργανωμένοι προχωρούν στους δρόμους και οι αναρχικοί σπάζουν στο πεζοδρόμιο η πολυαγαπημένη αστυνομία τι κάνει λέτε; Πάει στο πεζοδρόμιο και πιάνει τους αναρχικούς; Τους εγκλωβίζει; Τους συλλαμβάνει;!

Όχι καλέ. Ρίχνει καπνογόνα, δακρυγόνα κι ό,τι άλλο λήγει σε -όνα στα μπλοκ των φοιτητών. Α, έτσι είναι το σωστό.Οπότε μετά, ποιες αλυσίδες και ποια μενταγιόν... διαλύονται τα μπλοκ και οπισθοχωρούν για να οργανωθούν και πάλι. Εντωμεταξύ, έχει αρχίσει ο κακός χαμός- είναι να μη γίνει η αρχή σε κάποια πράγματα-απ'τα χημικά κόσμος κλαίει, παραπατάει, δεν μπορεί ν'αναπνεύσει κι απ'την κατάσταση επωφελούνται φυσικά οι αναρχικοί.

Στη συνέχεια, εφόσον βλέπουμε, οι φοιτητές, ότι αναίμακτα να φτάσουμε στο υπουργείο δεν υπάρχει περίπτωση, έχει αρχίσει ήδη και πέφτει πολύ ξύλο, αποφασίζουμε να γυρίσουμε στο πολυτεχνείο, όπου θα κατέληγε η πορεία έτσι κι αλλιώς, για το συντονιστικό.

Εύκολο να το λες...να θες να φύγεις απ'την πορεία και να μη σ'αφήνουν!Να προχωράμε ειρηνικά, συντεταγμένα προς το πολυτεχνείο και να τρώμε τα χημικά στη μούρη, συνέχεια, όλη την ώρα, εγκλωβισμένοι απ'τα ματ. Όποιος φοβήθηκε κι έκανε να ξεμυτίσει προς τα στενά, έπαιρνε σπάνια αναμνηστικά απ'την αστυνομία. Κυκλοφορούν και σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων.

Με τα χίλια ζόρια φτάνουμε επιτέλους στο πολυτεχνείο, καθόμαστε στην αυλή και η αστυνομία συνεχίζει να πετά προς το μέρος μας δακρυγόνα. Σημειώνονται επεισόδια έξω απ'το πανεπιστήμιο, οπότε μένουμε κανα 4ωρο μέσα μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα. Στο κυλικείο φυσικά και δεν έχει μείνει τίποτα πέρα από τσίχλες. Αρκούμαστε στο να χωνέψουμε τα χημικά λοιπόν και μετριόμαστε. Κάποιοι λείπουν. Είναι με προσαγωγή στην αστυνομία ή με αναμνηστικά στα νοσοκομεία. Περιμένουμε να γυρίσουν, οπότε και φεύγουμε.


Λίγα σχόλια, πρόχειρες κρίσεις, επικρίσεις& αναρωτήσεις...

*Οι κνίτες γιατί καναν ξεχωριστά πορεία; Δε διαδηλώναμε για τα ίδια πράγματα;

*Ήμασταν πολλοί,πάρα πολλοί. Δεν ξέρω αν ήμασταν πάνω από 20.000 όπως ειπώθηκε, πάντως σίγουρα δε θεωρούμασταν «ελάχιστες μειοψηφίες».


*Ξύλο ακριβώς δίπλα μου δεν έπεσε...αλλά μου είπαν συμφοιτητές μου γι'αυτό, πως σε κάθε ευκαιρία αστυνόμοι εγκλωβίζαν φοιτητές και χτυπούσαν αδιάκριτα.

*Τα δακρυγόνα τα γεύτηκα μια χαρά. Όταν έπεφταν, άγνωστος κόσμος οδυρόμενος στηρίζονταν πάνω μου. Ευτυχώς κάποια άτομα ήταν εφοδιασμένα με "αντίδοτο" λευκού χρώματος σε spray,(μαλόξ, για το στομάχι δεν είναι αυτό;) οπότε και στο τέλος η πορεία ήταν πέρα από ειρηνική, πραγματικά λευκή.

*Βλέποντας τηλεόραση: Φυσικά στο βωμό της τηλεθέασης προβάλλουμε τα επεισόδια και όχι την μαζική πορεία.. 5 φορές το πλάνο των βανδαλισμών, μισή φορά τα πλάνα απ'την πορεία. Πασάρουμε και μια ομολογία αναρχικού με πλάτη στην κάμερα, να 'χετε να πορεύεστε. Μετά, "μα γιατί είναι τόσο βίαιη η νέα γενιά;" Μήπως γιατί ηρωοποιούμε τα κακοποιά στοιχεία;

*Γιατί τέτοια αντίδραση απ'τα MΑΤ? Γιατί τόση ανεξέλεγκτη βία; Εντολές άνωθεν; Επίδειξη εξουσίας λόγω του φιάσκου με τον Παλαιοκώστα; Μεμονωμένες περιπτώσεις πορωμένων αστυνομικών; Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι κλείσαν από πολύ νωρίς πολλούς κεντρικούς δρόμους, πρώτη φορά ρίξαν τόσα πολλά χημικά, συνέλαβαν άσχετους διαδηλωτές και οι αναρχικοί φύγαν σαν κύριοι. 80 τόσες συλλήψεις λέει εκπρόσωπος της αστυνομίας και τελικά κράτησαν μόνο 4 απ'αυτούς. Τυχαίο; Ισχυρίζεται ο τελευταίος δε, ότι το 80% της πορείας ήταν μπάχαλα και κουβαλούσαν τσάντες με μολότοφ. Προσωπικά είχα κρακεράκια, αλλά του συγκεκριμένου δε θα του ‘δινα ούτε για δοκιμή! Είμαι και πολύ αναρχικιά ε; Αι φιλ ιτ.

Μπορεί να σαρκάζω και ν'αυτοσαρκάζομαι τώρα, όμως η αλήθεια είναι πως φοβήθηκα και αναρωτήθηκα ουσιαστικά γιατί βρισκόμουν εκεί που βρισκόμουν εκείνες τις στιγμές. Μπορεί να μην έχω αλλάξει άποψη περί Νομοσχεδίου όμως θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά να ξανακατέβω σε πορεία.
Όσο κι αν οργίζομαι με την άποψη μερικών: "Ε αφού ξέρατε ότι θα γίνουν φασαρίες, τι τις κάνετε τις πορείες;" Δια στόματος διάσημου παραθυρο-δημοσιογράφου. Πώς λέμε για τα πανηγύρια; Ε κάτι τέτοιες τοποθετήσεις είναι για τα παράθυρα.

Δηλαδή δε φτάνει που δε γίνεται διάλογος, ο λαός να μη διαδηλώνει γιατί η αστυνομία δεν μπορεί να ελέγξει τους βανδαλισμούς των αναρχικών κι άμα φας καμιά αδέσποτη στην πορεία, πρόβλημα σου.

Ναι πρόβλημά μου, δέχομαι ότι η δράση φέρει αντίδραση. Δεν το θεωρώ γραφικό αυτό. Γραφικό θεωρώ τον άνθρωπο που περνιέται για νεοτεριστής και η μόνη επανάσταση που κάνει είναι ότι πίνει ελληνικό αντί για φίλτρου.



Ακόμη δε σταμάτησα να μιλάω; plz smbody stop me!

υγ: ενδέχεται update γιατί τα έγραψα αρκετά βιαστικά και προς το παρόν ο Μορφέας μου γνέφει ακαταμάχητα :P

Παράθυρα

Θέα απ'το παράθυρο β' ορόφου του Ε.Μ.Π. μετά την πορεία.

Θα έβαζα τη φωτογραφία στο αντίστοιχο blog με παράθυρα, όμως όπως φαίνεται ανεγκέφαλοι δεν εμφανίζονται μόνο στις πορείες (βλέπε μειονότητες αναρχικών-αντιεξουσιαστών ή πορωμένων αστυνομικών) αλλά ακόμη πιο εύκολα κι αναίμακτα, στο διαδίκτυο.

Thursday, June 01, 2006

Broken Window


Μπαίνω κι αντικρύζω το τζάμι σπασμένο.
Σοκ. Μα πως; Γιατί; Παρατηρώ τριγύρω,
ψηλά, χαμηλά, στο πάτωμα.
Μια πέτρα. Δεν είναι δυνατόν.
Έχει κι ένα σημείωμα πάνω.
Υπογραφή, miserable.