Wednesday, November 30, 2005

Συμφιλίωση


Ένας ναυαγός σε μια απέραντη θάλασσα επιπλέει τραγουδώντας, μονολογεί, σκέφτεται δυνατά. Παλέυει με τα κύματα, καταδύεται κι αναδύεται, χαλαρώνει ανάσκελα ακίνητος. Κολυμπάει, δεν ξέρει το στίγμα του. Είναι στο κέντρο ενός υδάτινου κύκλου. Πουθενά η στεριά. Μόνο η θάλασσα, η θάλασσα, η θάλασσα. Τη μέρα κοιτάζει τον ουρανό που αλλάζει χρώματα, τα σύννεφα , τον ήλιο. Τη νύχτα χωρίς χρώματα, ο ουράνιος θόλος με τ'αστέρια του σαν μαύρο πανί με τρύπες, κι αυτός στο νερό επιπλέει, δεν κοιμάται ποτέ για να μην πνιγεί.
Που το ξέρει ότι θα πνιγεί, αναρωτιέται γιατί φοβόμαστε το θάνατο όταν έχουμε κάνει τόσες πρόβες με τον ύπνο μας, σκέφτεται. Τι είναι αυτό που τον κρατάει, από που κι ως που αντέχει τόσο πολύ; Γιατί τέτοια δοκιμασία;
Ρωτάει συνεχώς πράγματα για τον εαυτό του, αλλά δεν έχει απαντήσεις. Αν δεν καταλάβαινε τον εαυτό του, θα ήταν καλύτερα; Αυτός και η θάλασσα μόνο!
Αλλά να που ξημερώνει πάλι. Ο χρόνος που περνάει, η νύχτα με τη μέρα. Ο χρόνος μετριέται μόνο με την αγωνία. Ας έρθει ο Θεός μόνο για λίγη παρέα. Ας έρθει ο Θεός και δε θα τον ρωτήσει τίποτα.
Για μια στιγμή τον παίρνει ο ύπνος ξυπνάει αμέσως για να μην πνιγεί, κολυμπάει. Τον παίρνει ο ύπνος πάλι, είναι εξαντλημένος από την προσπάθεια. Μάταια αντιτέκεται, μόλις το καταλαβαίνει πως έρχεται το τέλος του, ξυπνά ξανά και κλαίει. Κλάιει και νιώθει ανακούφιση. Παίρνει δύναμη και κολυμπά. Προς τα που, δε γνωρίζει. Γελά πικρά μετά που σκέφτεται πως μπορεί να κάνει κύκλους χωρίς να το ξέρει. Το παίρνει απόφαση πως έτσι θα πάει από δω και πέρα όσο πάει. Δε θα παραδώσει όμως, όσο αντέξει θα κολυμπήσει. Του δόθηκε αυτή η δοκιμασία και θα την υποστεί. Ησυχάζει και κλείνει τα μάτια. Ας κοιμηθεί λίγο, μόνο για λίγο ,αποφασίζει. Τώρα φεύγει και ο φόβος. Θεέ μου αφήνω σε σένα το πνεύμα μου.
Μα τι κάθομαι και στεναχωριέμαι λέει, είμαστε από νερό φτιαγμένοι, πως το ξέχασα!
Εβδομήντα με τριάντα είναι η αναλογία. Μέσα μου κολυμπάω τόσο καιρό. Μέσα μου κόντεψα να πνιγώ. Εγώ είμαι η θάλασσα, εγώ κι ο ναυαγός!


(Θοδωρής Αθερίδης-Ταχυδρόμος)

Ληστές!

Βάλτε τη λέξη ληστές, όπως τη βλέπετε, στο google και δείτε...
ποιο είναι το πρώτο link που σας βγάζει;

Monday, November 28, 2005

pouerto fritto-meraaa

Δύσκολο το πρωινό ξύπνημα. Πονάω, νιώθω πιασμένη. Πρέπει να ντυθώ και να βγω έξω στο κρύο. Μην ξεχάσω να πάρω και την ομπρέλα μαζί. Και μην ξεχάσω να μην την ξεχάσω εκεί που θα πάω. Βαριέμαι, δεν πάω πουθενά. Δεν πάω πουθενά, πουθενά εδώ θα μείνω...η αγάπη μου είσαι εσύ και δε σ'αφήνωωω- όχι, για να μην ξεχνιόμαστε. Κοιτάω τη μούρη μου στον καθρέφτη-πως είσαι έτσι Θεέ μου. Θα κάτσω μέσα να κάνω κούρα ομορφιάς. Θα δω και μυστικές συνταγές στη Μενεγάκη για να γίνω μια καρακαλλόνα-τι κιτσ λέξη-oh my god. Η Μενεγάκη μιλάει για τα πλεονεκτήματα του ελαιόλαδου oh my god No2. Σοβάρεψε κι αυτή, βαριέμαι. Μεγάλος ο ανταγωνισμός στην πρωινή ζώνη, θα νικήσει το πιο ανθεκτικό χρωμοσαμπουάν. Αχ η μέση μου, πάει σκούριασα. Κι αυτό το τηλέφωνο όλο ντριν και ντριν, ούτε μια χαζομάρα δεν μπορείς να πεις με την ησυχία σου, σου χαλάνε τον ειρμό.
Τον ειρμό,το συρμό...ακριβό το intercity και βαρετό το τραίνο, βαρετόοοοο. Ακούς μουσική, ζαλίζεσαι. Διαβάζεις κάτι, ζαλίζεσαι. Σου μιλάει ο διπλανός, ζαλίζεσαι.Τρως κάτι, ανακατεύεσαι. Κοιτάς έξω κι εκεί που θαυμάζεις το τοπίο και χάνεσαι μέσα του...τσουπ! Τούνελ. Όχι ρε πστ μου. Χάνεται και το σήμα στο κινητό. Είχε που δεν είχε πολλή μπαταρία, τόσες ώρες ταξίδι ντε, τώρα αποκομμένη απ'τον κόσμο μέσα σ'αυτό τον σωλήνα κλείνεις τα μάτια και σκέφτεσαι φτάνω φτάνω...τ'ανοίγεις, κοιτάς το ρολόι κι έχουν περάσει μόνο 3 λεπτά. Υπομονή. Περιεργάζεσαι τους γύρω. Πώς είναι έτσι ετούτη; Αλλά τι attitude, φίλε μου. Α αυτός έχει στυλ. Ο άλλος θέλει δίαιτα. Εκείνη μοιάζει με την ξαδέρφη της συμμαθήτριας του κολλητού του Τάκη και πάει λέγοντας. Το μάτι κολλάει. Παρατηρείς απ'την κορφή ως τα νύχια κάποιον/α και κάποια στιγμή το βλέμμα φτάνει στα μάτια και οι ματιές συναντιούνται και τότε και οι δύο κοιτάν εναλλάξ με ενδιαφέρον το πάτωμα και το ταβάνι. Αυτάαααααα. Τι άλλα; Κλέινω τα μάτια και σκέφτομαι φτάνω φτάνω...και τότε ακούγεται απ'τα μεγάφωνα: σταθμός τάδε, οι ενδιαφερόμενοι να μας αδειάζουν τη γωνιά, έφτασαααααα, οργασμός. Βγαίνω ευχαριστημένη απ'το τραίνο με τις βαλιτσάρες κι έξω βρέχει. Τι περίμενες δηλαδή; Έτσι φτάνω στον προορισμό μου ένα τόνο σκουρότερη.
Τώρα που είπα σκουρότερη, να κλείσω ραντεβού με το κομμωτήριο. Έχουν καιρό να με γδύσουν. Μας έλλειψε και των δυό. Ε είναι ωραίο να σε περιποιούνται, να ξεφυλλίζεις ι-λουστραρισμένα γυναικεία περιοδικά ασκώντας επικοδομητική κοινωνική κριτική, θαρρείς και είσαι γεννημένη γι'αυτό, παρέα με τα άλλα πουλερικά. Και φυσικά είναι ωραίο γι'αυτούς να τους πληρώνεις , για τρίχες. Θα μου πεις είναι τέχνη. Όλα μπορούν να θεωρηθούν τέχνη σ'αυτή τη ζωή. Ακόμη και...να το πω; Μα πως μου γεννιούνται τέτοιες φρικαλέες σκέψεις πρωινιάτικα;! Που πάει και κρύβεται αυτή η ομορφιά των συναισθημάτων;Ο ρομαντισμός; Η αισθητική; Ο κυνισμός μου συνέχεια φτύνει στην κολόνα, φτου ξελευθερία και πάλι πρέπει να φυλάω, γμτ, 5,10,15...φτου σας και βγαίνω. Βαρέθηκα εδώ μέσα!

ps: Δεν μπορώ να κατεβάσω τραγούδιαααααα.Είμαι μία αποτυχημένη καπετάνισσα hook.
Περιμένω οδηγίες προς ναυτιλομένους.Ακούς; :) Smouts.

Friday, November 18, 2005

Παρασκευή οεο

Στον ψυχολόγο

-Γιατρέ μου νιώθω λιγάκι φορτισμένο τελευταία...

Thursday, November 17, 2005

Περί έρωτος




"Όταν λοιπόν γεννήθηκε η Αφροδίτη, έτρωγαν οι Θεοί, και μαζί τους και ο γιος της Μήτιδος, ο Πόρος. Αφού δείπνησαν, έφτασε η Πενία, για να ζητιανέψει σ'αυτό το τόσο μεγάλο φαγοπότι, και στεκόταν στην πόρτα. Ο Πόρος λοιπόν μεθυσμένος από το νέκταρ (γιατί το κρασί δεν υπήρχε ακόμα), μπήκε στον κήπο του Δία και βαρύς απ'το πιοτό αποκοιμήθηκε. Η Πενία τότε, επειδή ακριβώς ήταν άπορη, σκέφτηκε να κάνει παιδί από τον Πόρο. Ξάπλωσε λοιπόν κοντά του και γέννησε τον Έρωτα.
Γι'αυτό και έγινε ακόλουθος και υπηρέτης της Αφροδίτης ο Έρωτας, επειδή γεννήθηκε στα γενέθλια της και επειδή συγχρόνως είναι και από τη φύση του εραστής του ωραίου, και είναι και η Αφροδίτη ωραία. Όντας λοιπόν γιος του Πόρου και της Πενίας, ο Έρωτας βρίσκεται σ'αυτήν την κατάσταση. Πρώτα πρώτα είναι πάντοτε πένης, και καθόλου απαλός και ωραίος, όπως νομίζουν οι πολλοί, αλλά σκληρός και βρώμικος και ξυπόλιτος και άστεγος.
Ξαπλώνει πάντοτε κατάχαμα και χωρίς στρώμα, κοιμάται στο ύπαιθρο έξω απ'τις πόρτες και στους δρόμους, έχοντας τη φύση της μητέρας του, και παντοτινή σύντροφο την ένδεια. Από τον πατέρα του πάλι, κυνηγάει τα ωραία και τα καλά, όντας ανδρείος και ριψοκίνδυνος και ορμητικός, δεινός κυνηγός, μηχανευόμενος συνεχώς κάτι, παθιασμένος για γνώση και επινοητικός, φιλοσοφώντας ολόκληρη τη ζωή του, δεινός γητευτής και μάγος και σοφιστής. Και ούτε αθάνατος είναι από τη φύση του, ούτε θνητός,
αλλά την ίδια μέρα πότε ανθεί και ζει , πότε πεθαίνει, και αναβιώνει και πάλι όταν τα καταφέρει χάρη στη φύση του πατέρα του, κι εκείνο που αποκτάει, του φεύγει πάντοτε γρήγορα, ώστε ο Έρωτας δεν είναι ποτέ ούτε φτωχός ούτε πλούσιος. Βρίσκεται επίσης ανάμεσα στη σοφία και στην αμάθεια." (Πλάτωνος Συμπόσιο, 203-204)

Is this love?

Wednesday, November 16, 2005

Ελάτε να υποκριθούμε

"Ελάτε να παίξουμε", παλιό παιδικό τηλεπαιχνίδι στην tv Μακεδονία.
Θυμάμαι που ικετεύαμε τους δασκάλους να μας παν σ'αυτή την εκπομπή με τον star Φωτούλη.
Χθες το βράδυ ο Παπαχελάς στους φακέλους είχε θέμα με εκείνον, τον Φωτούλη-παιδεραστή τώρα πια.
Δε θέλω να το πιστέψω.
Αυτός που προκαλούσε σε όλα τα παιδάκια χαμόγελα, τώρα προκαλεί μόνο απέχθεια και αηδία...

Είδα το "woodsman" πρόσφατα, με πρωταγωνιστή τον Bacon, σε ρόλο παιδεραστή. Μ'άρεσε η ταινία. Σου δείχνει τα πράγματα απ'τη μεριά του άρρωστου ανθρώπου κι όχι του θύματος, όπως γίνεται συνήθως. Κι όμως..και πάλι ως θεατής δεν μπορείς να δείξεις οίκτο για τον ήρωα, σε κυριεύει οργή και πόνος. Σε πνίγουν τα ερωτηματικά...

Γιατί;;; Τι σου έφταιξε η αθώα, παιδική ψυχή;

Tuesday, November 15, 2005

Χαμένη στο διάστημα...

Εμβόλια

Ξέμεινε κανείς από αντιγριπικό;
Δεν προλάβατε να κάνετε εμβόλιο;
Χμ, τι να φταίει; Μήπως τ'ότι στην Ελλάδα κοστίζουν 5 ευρώ αλλά στη Γερμανία 15;
Oh yes, κάποιοι βγάλαν πολλά λεφτά πουλώντας τα ελληνικά στη Γερμανία. (Η εισαγωγή γίνεται από Γαλλία, 3 ευρώ αν θυμάμαι καλά)
Εύχομαι στους ασθενείς οργανισμούς, που τους απαγορεύεται η αντιβίωση, να μην γριπωθούν ολόκληρο χειμώνα...!

Καλημέραααα!

έβρι ντέι γουι χεβ α ρίζον του μπι χάπι! :P

Monday, November 14, 2005

Μικρός πρίγκιπας :)



- Καλημέρα, είπε η αλεπού.
- Καλημέρα, απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας, που γύρισε προς το μέρος απ' όπου ακουγόταν η φωνή, μα δεν είδε τίποτε.
- Εδώ είμαι, είπε η φωνή, κάτω από τη μηλιά ...
- Ποια είσαι συ; είπε ο μικρός πρίγκιπας. Είσαι πολύ όμορφη ...
- Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.
- Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος ...
- Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού, δεν είμαι εξημερωμένη.
- Α! συγνώμη, έκανε ο μικρός πρίγκιπας. Μα, αφού σκέφτηκε λίγο, πρόσθεσε:
- Τι πάει να πει «εξημερωμένη»;
- Δεν θα είσαι από 'δω, είπε η αλεπού, τι ψάχνεις να βρεις;
- Ψάχνω να βρω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι σημαίνει εξημερωμένη;
- Οι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγούν. Αυτό είναι πολύ ενοχλητικό. Ακόμη ανατρέφουν κότες. Είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει. Μήπως ψάχνεις για κότες;
- Όχι, είπε ο μικρός πρίγκιπας, ψάχνω για φίλους. Τι σημαίνει «εξημερώνω»;
- Είναι κάτι ξεχασμένο για τα καλά, τώρα πια, είπε η αλεπού. Αυτό σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς».
- Δημιουργώ δεσμούς;
- Ναι, βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα εσύ δεν είσαι ακόμη παρά ένα αγοράκι όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια. Και δεν έχω την ανάγκη σου. Κι εσύ το ίδιο δεν έχεις την ανάγκη μου. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Μα, αν εσύ με εξημερώσεις, θα 'χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα 'σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα 'μαι για σένα μοναδική στον κόσμο...
- Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Υπάρχει ένα λουλούδι... νομίζω πως μ' έχει εξημερώσει...
- Καθόλου απίθανο, είπε η αλεπού. Πάνω στη Γη βλέπει κανείς κάθε λογής πράματα ...
- Ω! Αυτό δεν έγινε στη Γη, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Η αλεπού φάνηκε να ενδιαφέρεται πολύ.
- Σ' ένα άλλο πλανήτη;
-Ναι.
- Υπάρχουν κυνηγοί σε κείνο εκεί τον πλανήτη;
- Όχι.
- Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον! Και κότες;
- Όχι.
- Τίποτε δεν είναι τέλειο, αναστέναξε η αλεπού. Όμως, η αλεπού ξαναγύρισε στην ιδέα της:
- Η ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Όλες οι κότες μοιάζουν μεταξύ τους κι όλοι άνθρωποι μοιάζουν το ίδιο. Λοιπόν, κι εγώ κάπως βαριέμαι. Όμως, αν με εξημερώσεις, η ζωή μου θα μοιάζει σαν να την πλημμύρισε ο ήλιος. Θα γνωρίσω ένα θόρυβο από βήματα διαφορετικά απ' όλα τ' άλλα. Τα άλλα βήματα με κάνουν να καταχωνιάζομαι μέσα στη γη. Το δικό σου θα με φωνάζει να βγω έξω από την τρύπα μου, σαν να 'ναι μια μουσική. Κι ύστερα, κοίταξε! Βλέπεις εκεί κάτω τα σταροχώραφα; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Για μένα, το σιτάρι δεν χρησιμεύει σε τίποτε. Κι αυτό είναι θλιβερό! Μα εσύ έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Θα 'ναι υπέροχα όταν θα μ' έχεις εξημερώσει! Το στάρι που είναι χρυσαφένιο, εσένα θα μου θυμίζει. Και θ' αγαπώ το θόρυβο του ανέμου καθώς θα περνάει ανάμεσα από τα στάχυα του σταριού.
Η αλεπού σώπασε και βάλθηκε να κοιτάζει το μικρό πρίγκιπα για πολλή ώρα.
- Σε παρακαλώ, εξημέρωσέ με, είπε!
- Πολύ το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν έχω καιρό. Έχω ν' ανακαλύψω φίλους και να γνωρίσω πολλά πράγματα.
- Δεν ξέρουμε παρά εκείνα που μας δίνουν την δυνατότητα να δημιουργούμε δεσμούς, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να μάθουν κάτι. Αγοράζουν πράγματα ετοιματζίδικα, φτιαγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια από τους εμπόρους. Και καθώς δεν υπάρχουν ποτέ έμποροι που να γίνονται φίλοι, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσε με!
- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα πρέπει να καθίσεις κάπως μακριά από μένα, όπως κάνω τώρα εγώ, πάνω στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου και συ δεν θα λες τίποτε. Η κουβέντα γίνεται αιτία να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Όμως, κάθε μέρα, θα μπορείς να 'ρχεσαι και να κάθεσαι κάπως πιο κοντά σε μένα ...
Την άλλη μέρα, ο μικρός πρίγκιπας ξαναγύρισε.
- Θα 'ταν καλύτερα να 'ρχεσαι την ίδια ώρα, είπε η αλεπού. Αν, για παράδειγμα, πρόκειται να έρθεις στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις κιόλας εγώ θ' αρχίσω να 'μαι ευτυχισμένη. Όσο θα προχωρεί η ώρα, τόσο περισσότερο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις κιόλας θ' αρχίσω να εκνευρίζομαι και ν' ανησυχώ. Θα 'χω ανακαλύψει το τίμημα της ευτυχίας! Μα όταν εσύ θα 'ρχεσαι μια οποιαδήποτε ώρα, δεν ξέρω ποια, ποτέ δεν θα ξέρω πότε θ' αρχίσω να καρδιοχτυπώ... Χρειάζονται ορισμένα τυπικά.
- Τι είναι ένα τυπικό; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.
- Είναι κι αυτό κάτι ξεχασμένο από πολύν καιρό, είπε η αλεπού. Κάτι που κάνει κάποια μέρα να 'ναι διαφορετική από τις άλλες μέρες, μια ώρα διαφορετική από τις άλλες ώρες. Για παράδειγμα, υπάρχει μια τυπικότητα στους κυνηγούς. Την Πέμπτη χορεύουν με τις κοπέλες του χωριού. Τότε, η Πέμπτη είναι μια μέρα υπέροχη! Κατηφορίζω για περίπατο μέχρι τ' αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν κάθε φορά που θα τους ερχόταν το κέφι, οι μέρες θα 'μοιαζαν όλες ίδιες, με αποτέλεσμα να μην έχω εγώ ποτέ διακοπές.
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίαζε να 'ρθει η ώρα του αποχωρισμού:
- Αχ! είπε η αλεπού ... Θ' αρχίσω τα κλάματα.
- Δικό σου είναι το λάθος, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Ναι, σωστά, είπε η αλεπού.
- Μα συ θα βάλλεις τα κλάματα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Και βέβαια, είπε η αλεπού.
- Τότε, από αυτό, δεν κερδίζεις τίποτε! - Κάτι κερδίζω, είπε η αλεπού είναι το χρώμα του σταριού.
Ύστερα πρόσθεσε:
-Πήγαινε πάλι να δεις τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο.
- Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις κι εγώ θα σου κάνω δώρο ένα μυστικό.
Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε για να πάει να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα:
- Δεν είναι ολότελα όμοια με το δικό μου, ακόμη δεν είσαστε, τους είπε. Κανείς δεν σας έχει εξημερώσει και σεις δεν έχετε εξημερώσει κανένα. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Κι εκείνη δεν ήταν παρά όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες. Όμως εγώ την έχω κάνει φίλη μου κι είναι τώρα μοναδική στον κόσμο.
Και τα τριαντάφυλλα έδειξαν να τα 'χουν πειράξει πολύ τα λόγια του μικρού πρίγκιπα.
- Είσαστε όμορφα, μα είσαστε άδεια, πρόσθεσε. Κανείς δεν θα μπορούσε να πεθάνει για σας. Σίγουρα, κάποιος τυχαίος περαστικός, βλέποντας το δικό μου λουλούδι θα νόμιζε πως σας μοιάζει. Μα, από μόνο του αυτό, είναι πιο σημαντικό από όλα εσάς, γιατί εγώ το ποτίζω, το προφυλάσσω κάτω από ένα γυάλινο δοχείο. Γιατί είναι αυτό που εγώ προφύλαξα με το παραβάν. Γιατί αυτό είναι που του σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δυο ή τρεις που τις άφησα για να γίνουν πεταλούδες). Γιατί αυτό είναι εκείνο που το άκουσα να παραπονιέται ή να περηφανεύεται ή, μάλιστα, μερικές φορές να σωπαίνει. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου.
Και γύρισε προς την αλεπού.
- Γεια σου, είπε ...
- Γεια σου, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δεν βλέπει κανείς πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά. Ότι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια.
- Ότι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου και που το κάνει τόσο σημαντικό.
- Είναι ο χρόνος που έχω χάσει για το τριαντάφυλλό μου ... έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Όμως εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Να γίνεις υπεύθυνος για πάντα εκείνου που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου ...
- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου... επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να μην το ξεχάσει.

Sunday, November 13, 2005

butterfly dreams

Η πεταλούδα ονειρεύεται κι ας ζει μονάχα μια μέρα :)

Το παράπονο

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ

γι’ αλλού, γι’ αλλού ξεκίνησα
Στ’ αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ’ ομολογώ
Σα να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
Πάντα, πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει...

Το παράπονο-Αρβανιτάκη





*Σκέψεις, ένστικτα, ορέξεις,
αισθήματα και λογική,
λόγια, πράξεις, αντιθέσεις,
αγάπη, μίσος και στοργή
Τι να πιστέψεις, τι να διαλέξεις
τίποτα πια δε σου αρκεί
Από όνειρα δε θα στερέψεις
και το παράπονο εκεί, πάντα να καιροφυλαχτεί.


Saturday, November 12, 2005

Αλεξανδράκης Αλέκος


Μας έμειναν οι φωτογραφίες, οι ταινίες, οι εκπομπές, μα πάνω απ'όλα το βλέμμα του χαραγμένο στο μυαλό μας .

Όλα πρέπει να τα δοκιμάζει κανείς σ'αυτή τη ζωή

"Όλα πρέπει να τα δοκιμάζει κανείς σ'αυτή τη ζωή" .
So, το τελευτάιο διάστημα κάπνισα και μέθυσα για πρώτη φορά.
Το τσιγάρο, Assos μαλακό, υπήρχε από καιρό ξεχασμένο στο συρτάρι μου.
Είχα την περιέργεια εκείνη τη νύχτα να δω κατά πόσο μπορεί να μου κάνει την περιβόητη παρέα και να συνεριστεί τα ντέρτια μου.
Τζίφος. Ούτε μιλούσε ούτε λαλούσε.
Μόνο μου βρώμισε το δωμάτιο και μου στέγνωσε βαθμιαία το λαιμό.
Ε ήταν και παλιό. Το έσβησα απογοητευμένη λίγο πριν καεί ολοκληρωτικά και πέταξα και το πακέτο.
Άνοιξα παράθυρα, ξέπλυνα το στόμα μου κι έμεινα ν'αναρωτιέμαι γιατί ευχαριστιώμαστε την αυτοκαταστροφή. Και κάπως έτσι με πήρε ο ύπνος.
Μετά από μέρες, σε party συνέχισα να ασκούμαι σ'αυτό που κάνω πετυχημένα τώρα τελευταία.
Να πίνω αρκετά και γρήγορα. Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν το ίδιο. Η τσικουδιά συνέτριψε την αλαζονεία μου. 3-4 ποτηράκια μετά τα 2-3 από κρασί και δώσ'του κέφι η κυρία. Δε γύριζε το σπίτι, όχι, τσ τσ. Γύριζε η πολυκατοικία ολόκληρη κι εγώ μέσα σ'αυτή. Deja vu. Κάπου,κάπως το έχω ξαναζήσει αυτό. Α ναι, Disneyland. Μόνο που εκεί κάποια στιγμή σταματάει να κατέβεις. Ένας συνpartιαζόμενος μου είπε πως καλό θα ήταν να τα βγάλω. "Μπα,έχω γερό στομάχι" είπα 5 λεπτά πριν αρχίσω να τρέχω συνάμενη κουνάμενη να βρω τουαλέτα.
Μέχρι εκεί θυμάμαι κάπως ξεκάθαρα.Το επόμενο που θυμάμαι είναι να με ξυπνάει ένα επίμονο ενοχλητικό κουδούνισμα που δεν προερχόταν απ'το κεφάλι μου. Ήμουν στο σπίτι μου, είχε ξημερώσει και μ' έπαιρνε η εορτάζουσα να μου πει ότι είχα ξεχάσει σπίτι της το κινητό μου.
So, κραιπάλες-Έλσα σημειώσατε 1.

Friday, November 11, 2005

Πώς είπατε;;;

Δεν έγινα μέλος στο monitor....πώς με πρόσθεσε;

Wednesday, November 09, 2005

Πολιτική κουζίνα

Κάπου πήρε τ'αυτί μου ότι όταν θέλεις να δεις μέχρι που μπορούν να φτάσουν τα όρια σκληρότητας νέων νόμων, αυτό που κάνεις είναι πρώτα να δημιουργήσεις ένα ψεύτικο εχθρό από τον οποίο θα προστατέψεις τους πολίτες με νέους "νόμους" και δεύτερον να τους πείσεις ότι για το καλό τους θα πρέπει να είναι σκληροί.

Πώς κάνει π.χ. ο Μπους με τους τρομονόμους; Α να γεια σου!

Μπεεε

Η γενική συνέλευση των φοιτητών του πολυτεχνείου έβγαλε απόφαση: Κατάληψη για μία εβδομάδα.
Φυλλάδια μοιράστηκαν παντού για να μάθουν όλοι τα πως και τα γιατί.
(Περιληπτικά: ο πρύτανης θέλει να ιδιωτικοποιήσει τη λέσχη φαγητού - πράγμα που σημαίνει τέρμα στη δωρεάν σίτηση- και το επιχειρεί κάνοντας συμφωνίες και ανάθεση σε συγκεκριμένο επιχειρηματία σχεδόν μυστικά, παρά τις αντιρρήσεις του συλλόγου φοιτητών, τα αντεπιχειρήματα και τις αντιπροτάσεις των)
Κολλήθηκαν αφίσσες με σελοτέιπ στους ειδικούς πίνακες για αφισσοκολλήσεις και ανακοινώσεις της πόλης.

Στη μεσημεριανή μου βόλτα με την παρέα, εντοπίζουμε κυρία η οποία σκίζει τις αφίσσες και ακολούθως τρέχει προς το αυτοκίνητο, που είναι σταθμευμένο παρανόμως πρόχειρα πάνω σε πεζοδρόμιο, όπου την περιμένει μια άλλη κυρία στη θέση του οδηγού για να φύγουν.
Η κυρία αυτή που έσκιζε τις αφίσσες είναι η ιδιαιτέρα γραμματέας του πρύτανη.
Κάτι τέτοιες στιγμές...μου έρχεται να βελάξω δυνατά. Τόσο δυνατά που να με ακούσουν τα πρόβατα όλου του κόσμου!

Λέγοντας για φωτιές...

Καίγομαι-καίγομαι.

Όταν γεννιέται ο άνθρωπος, ένας καημός γεννιέται
κι όταν φουντώνει ο πόλεμος, το αίμα δεν μετριέται

Καίγομαι, καίγομαι, ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά

Πνίγομαι, πνίγομαι, πέτα με σε θάλασσα βαθιά

Ορκίστηκα στα μάτια σου, που τα ’χα σαν Βαγγέλιο
την μαχαιριά που μου ’δωκες να σου την κάμω γέλιο

Καίγομαι, καίγομαι, ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά

Πνίγομαι, πνίγομαι, πέτα με σε θάλασσα βαθιά

Αμάν, αμάν...

Μα συ βαθιά στην κόλαση την αλυσίδα σπάσε
κι αν με τραβήξεις δίπλα σου, ευλογημένος να ’σαι

Καίγομαι, καίγομαι, ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά

Πνίγομαι, πνίγομαι, πέτα με σε θάλασσα βαθιά


Λεονάρδου Σωτηρία

Μουσική/Στίχοι: Ξαρχάκος Σταύρος/Γκάτσος Νίκος


Αγαπημένο τραγούδι, λατρεμένη ταινία.

Monday, November 07, 2005

Πυρκαγιές στο Παρίσι

...ή αλλιώς fight club reloaded.

Saturday, November 05, 2005

Λούφα και παραλλαγή, σειρήνες στο Αιγαίο

...

Μέσα στον ουρανό να κοιτάζεις
ψέμα κι αληθινό να ταιριάζεις
μες στον ωκεανό κι αν βουλιάζεις
μην αλλάζεις!

Πόλεμο να κάνεις στη μοναξιά
κι άμα δεν τα βρείτε ειρηνικά
τρέλανέ τους όλους κανονικά
με τα μαγικά σου τα κόλπα

Τρέλανε τους όλους μην τρελαθείς
όπως έχεις φύγει θέλω να'ρθεις
τίποτα δεν έχεις να φοβηθείς
με τα όνειρα σου για όπλα!

...




Ελπίζω να είναι ωραία η ταινία, όσο και το τραγούδι :)

Thursday, November 03, 2005

Φθινοπωρινά μονοπάτια

Για που;
Αν δεν τα διαβείς, δεν πρόκειται να μάθεις!