Monday, July 23, 2007

Η Χαλκιδική για μένα…




…είναι τα παιδικά μου καλοκαίρια, γεμάτα θάλασσα, παγωτά, ποδήλατο, κρυφτό κι ένα ευχάριστο βουητό από παιδικές φωνές

…ο τόπος που μεγάλωνα, ψήλωνα, ωρίμαζα, συγχρωτιζόμενη με παιδιά όλων των ηλικιών απ’ τη γειτονιά του οικισμού

…οι κατασκηνώσεις που πήγαινα με τις φίλες μου και κάναμε ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι

…τα βράδια με την παρέα, στην παραλία, με κιθάρα ή με «τα καλά μας» σε θερινά club

…οι γεωτρήσεις και τα ευφάνταστα «γλυπτά» που έκανα στην άμμο

…οι πρόχειρες ψαροταβέρνες, εκεί που σκάει το κύμα, με τα πεντανόστιμα θαλασσινά

…οι κρυφές παραλίες που ανακαλύπτουμε, περιπλανώμενοι μέσα από χωράφια, όποτε θέλουμε να έχουμε την ησυχία μας

…οι καυτοί λουκουμάδες των πλανόδιων στη θάλασσα, τη στιγμή που λυσσάς απ’ την πείνα και που σου αφήνουν προσωρινό ενθύμιο ένα αστείο λευκό, πασπαλιστό μουστάκι

…τα σπάνια κοχύλια, που βρίσκω στην αμμουδιά, και κάνω συλλογή ή βραχιολάκια με κλωστή

…ο ανθισμένος κήπος μας στο εξοχικό και ο μπαξές, που με πλημμυρίζουν χρώματα και μυρωδιές

…τ’ αηδόνια που συναγωνίζονται σε άτυπο διαγωνισμό με τα τζιτζίκια και νικούν πάντα

…και τέλος, εκεί που το καλοκαίρι βρίσκονται οι περισσότεροι άνθρωποι που αγαπώ, πιο ήρεμοι, πιο όμορφοι, πιο χαμογελαστοί, με το χαμόγελο τους να κάνει αντίθεση με το ηλιοκαμένο δέρμα τους.






*Εντάξει, μπορεί η Χαλκιδική να μην είναι τέλεια, αλλά οι παραπάνω λόγοι είναι περίπου αυτοί, που καμιά φορά με κάνουν να ξεχνώ τ’ αρνητικά της! :)

Thursday, July 19, 2007

Τα βρήκα! :)

Τα βρήκα, τα βρήκα! Τα γυαλιά μου εννοώ! Δηλαδή, μια φίλη μου τα βρήκε, που είναι πολύ παρατηρητική. Έχει την ικανότητα να σκανάρει τον χώρο που την περιβάλλει σε δευτερόλεπτα! Πράγμα ακατόρθωτο για μένα.
Ήταν λοιπόν ξεχασμένα σε μια αίθουσα, κάπου στη σχολή. Απείραχτα εδώ και 2 εβδομάδες. Χάρηκα πολύ που τα βρήκα, όμως περισσότερο χάρηκα για την παιδεία των συμφοιτητών μου.(Μου έχει συμβεί ακριβώς το ίδιο παλαιότερα και με μπουφάν! Είμαι λίγο ξεχασιάρα, τ’ομολογώ!)


Έτσι εδώ και λίγες μέρες, η όραση μου έχει γίνει κάπως ευκρινέστερη. Ωστόσο δεν είμαι σίγουρη ότι επιθυμώ τ' ο,τιδήποτε ευκρινές στο οπτικό μου πεδίο.



Όπως π.χ. το κυκλοφοριακό χάος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης λόγω των εργασιών του μετρό

ή την live κλοπή πορτοφολιού, μπροστά στα μάτια μου, στα λαδάδικα και την καταδίωξη του κλέφτη που ακολούθησε, από το θύμα της κλοπής κι από πολλούς ακόμη θαμώνες των μαγαζιών εκεί γύρω(!)

ή τέλος, τη γη να τρέμει κάτω απ’τα πόδια μου τη στιγμή που βρίσκομαι στο ενδιάμεσο παμπάλαιων κτιρίων στο Βαρδάρη, εξαιτίας σεισμού 4,7 ριχτέρ!



Απ’την άλλη βέβαια, έχει πλάκα να παρατηρώ λεπτομερώς, σκηνές στο ταξί, όπως η ακόλουθη:

Οδηγός στο ταξί που έχω πάρει, είναι γυναίκα, ωραία, άνετη, με tattoo στην πλάτη, που φλερτάρει με τον οδηγό του διπλανού ταξί, εν κινήσει. Μόλις τα ταξί απομακρύνονται, τα πειράγματα συνεχίζουν μέσω ασυρμάτου. Τους διαλόγους γεμάτο υποννούμενα, ακολουθή η διευκρίνιση της ταξιτζούς προς εμένα:

«Άντρας μου είναι! Έχουμε διαφορετικά ταξί, για να δουλεύουμε ίδιες ώρες! Ε με βοηθάει λίγο μέσω ασυρμάτου σήμερα, γιατί είναι η πρώτη μου μέρα. Δεν είμαι κι από αυτά τα μέρη. Πριν λίγους μήνες ήρθα εδώ διακοπές. Πελάτισσα στο ταξί του ήμουν, τον γνώρισα, μου ‘λεγε μείνε άλλη μια μέρα, μείνε άλλη μια μέρα, και μιας κι έμεινα, έπιασα μια δουλειά, λογοδoθήκαμε, έβγαλα δίπλωμα και να’μαι!»

Η διαδρομή έκλεισε με ξενάγηση της ταξιτζούς στην πόλη και κάπου εδώ τελειώνει και το σημερινό ατελείωτο post! :P


ΥΓ: Να θυμηθώ να κάνω τάμα στον Άγιο Φανούριο!

Wednesday, July 11, 2007

Meine Brille

Βλέπω dvd, το ματωμένο διαμάντι. Φοράω τα γυαλιά μου. Μετά από λίγη ώρα αποφασίζω ότι προτιμώ ν'αφήσω τον αστιγματισμό μου να λειτουργήσει ελεύθερα. Δεν είναι ανάγκη να βλέπω τους ακρωτηριασμούς με όλες τις λεπτομέρειες. Βγάζω και τοποθετώ κάπου τα γυαλιά μου. Κατά τη διάρκεια της ταινίας, γυρίζω τα κοιτάζω και σκέφτομαι, καλή κρυψώνα για χαμένο θησαυρό, πώς μου ήρθε και τα έβαλα εκεί; Να τα πάρω από εκεί μετά το πέρας της ταινίας, γιατί θα τα ξεχάσω κι άντε να τα βρω μετά.


...

2 εβδομάδες μετά κι ακόμη ψάχνω τα γυαλιά μου!!!!!
Πού τα έχω βγάλει ρε γμτ;;;
Έφαγα τον κόσμο! Μέχρι και γενική καθαριότητα έκανα αλλά δεν τα βρήκα πουθενά!
Μέχρι και μάθημα έδωσα χωρίς αυτά. Αναγκάζομαι να κάνω σχέδια στον υπολογιστή χωρίς αυτά. Δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα όρασης, αλλά όσο να'ναι είναι κουραστικό κι επίσης εκνευριστικό, που δεν τα βρίσκω!

Χθες, άλλη μια μέρα που τα έψαχνα μάταια και τα νευράκια μου είχαν γίνει κορδέλες, είπα να κάνω κάτι για να ξεχαστώ, ένα ανούσιο διαδικτυακό τεστάκι, μπας και καθαρίσει λίγο το μυαλό και πάρει μπρος η μνήμη. Το τεστάκι θα μου έλεγε με ποιον σελέμπριτι μοιάζω. Παρακάτω είναι τα αποτελέσματα.


(click επάνω)



όπως καταλαβαίνετε το τεστάκι μ'έκανε να νιώσω λίγο καλύτερα, δεν είμαι η μόνη που ψάχνει τα γυαλιά της!!!!!

Monday, July 02, 2007

Φιλία

Δεν ξέρω αν οι μαϊμούδες έχουν ανώτερη ευφυΐα, στο παρόν βίντεο όμως, επιδεικνύουν σίγουρα ανώτερα συναισθήματα :)

Ναι μεν, αλλά...

Είμαι πολύ ευαίσθητη σε θέματα περιβάλλοντος. Θέλω πολύ να συμμετέχω σε διαδικασίες όπως η ανακύκλωση, αλλά δυστυχώς δεν έχει ειδικό κάδο στη γειτονιά μου.


Μισώ το ρατσισμό. Είμαι κάθετη σ’αυτό. Ε απέναντι στους Αλβανούς είναι λογικό να νιώθω κάποια ξενοφοβία. Απ’τον καιρό που ήρθαν στην Ελλάδα η εγκληματικότητα έχει ανέβει κατακόρυφα.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους, μάλιστα έχω πολλούς φίλους που είναι ομοφυλόφιλοι. Όχι, δε με έχουν φλερτάρει ποτέ. Εννοείται πως δε θέλω με τίποτα να είναι το παιδί μου gay!

Ναι, είμαι άνεργος. Άσε, δεν υπάρχουν δουλειές. Τι; Να πάω πλασιέ; Με τίποτα!

Δεν υπάρχουν άντρες σήμερα. Ναι, μου αρέσει κάποιος, αλλά σιγά μην του το δείξω. Πως να το κάνουμε, είμαι παραδοσιακή γυναίκα.

Ναι, συμμετέχω ενεργά στις κινητοποιήσεις της ανεξάρτητης αριστεράς. Νομίζω πως όλοι πρέπει να δραστηριοποιηθούν και να πάρουν θέση απέναντι σε μια τόσο αυταρχική κυβέρνηση. Τι θα κάνω μετά τη σχολή; Έχω ένα μέσο να μπω στο δημόσιο.

Τι ηλίθια αυτά τα μοντέλα! Με το ζόρι τα ΜΜΕ να μας περάσουν ως πρότυπα ομορφιάς αυτά τα αφελή, ανορεξικά πλάσματα. Σ’αφήνω τώρα φιλενάδα, θα μου κόψει η μάσκα στο πρόσωπο κι έχω να ετοιμάσω μαρουλοσαλάτα.

Δεν είναι άτομα με ειδικές ανάγκες, αλλά με ειδικές ικανότητες. Όχι, στους παραολυμπιακούς δεν πήγα. Δεν θ’άντεχα να βλέπω, θα μαύριζε η ψυχή μου.

Άκουσες για τα παιδιά στην Κίνα που τα εκμεταλλεύονται οι πολυεθνικές για ένα κομμάτι ψωμί; Τι απανθρωπιά και τι εκμετάλλευση υπάρχει στον κόσμο… Α τώρα που είπα Κίνα, πήρα ένα καταπληκτικό πάμφθηνο φορεματάκι απ’τα κινέζικα!

Τι άποψη έχεις για την Πάνια; Εγώ απορώ πως δεν την έχει κόψει ακόμη το ΕΣΡ. Αν τη βλέπω; Ε τη βλέπω καμιά φορά με παρέα, για να γελάσουμε.